Wij vroegen u, in de geest van Tony Judt, uw meest inspirerende sociaal-democraat te nomineren. De winnaars zijn...

Dat de sociaal-democratie nog steeds kan inspireren, blijkt wel uit de vele reacties die wij kregen op de vraag: wie vindt u nu de meest inspirerende sociaal-democraat? Daarbij werd al snel duidelijk dat een sociaal-democraat niet per se een politicus hoeft te zijn.

Hoewel veel nominaties naar politici gingen (Roemer, Halsema, Cohen, Lula da Silva), zijn de aanstekelijke voorgangers van de solidariteit voor ons tegenwoordig ook veel activisten (Jacque Fresco van The Venus Project, Michael Linton van LETS) en mensen uit wetenschap en media (Paul Scheffer, René Cuperus, de Belgische socioloog en priester François Houtaert). Vakbondsleiders schitterden door afwezigheid.

Emile Roemer bleek de grootste inspirator in politiek Den Haag, maar ook internationale activisten als Beppe Grillo, The Yes Men en Naomi Klein werden meermalen genomineerd.

De inspiratie voor de sociaal-democratie moet volgens u echter ook vooral van de 'gewone man' komen: uzelf en de mensen om u heen die zelf hebben ondervonden welk effect het verval van de scoiaal-democratie op onze samenleving heeft gehad ('mijn opa: landarbeider van beroep (...) die de kernwaarden van de sociaal-democratie doorleefd heeft'; Marc Goossens; 'Ik. 73 jaar al. In elke phase van mijn leven was het een toer').

Hieronder de zes reacties die in de prijzen zijn gevallen:
 

P.V. (Lula, president van Brazilië)

"Omdat in Europa de afgelopen decennia veel idealen van de sociaal-democratie zijn verwezenlijkt zijn voor veel mensen de verworvenheden hiervan iets vanzelfsprekends geworden zodat de sociaal-democratie nu minder tot de verbeelding spreekt. Tevens staan de sociaal-democratische idealen onder meer vanwege de vergrijzingsproblematiek en toenemende intolerantie onder druk. Om de problemen inzake de vergrijzing het hoofd te bieden en om intolerantie te bestrijden is naar mijn mening een ding absoluut noodzakelijk: onderwijs. Door zich voor toegankelijk en kwalitatief goed onderwijs in te zetten kunnen de sociaal-democraten in Europa het meeste bereiken voor hun gemeenschap. Het continent waar de sociaal democratie nu echter de meeste relevantie heeft is Zuid-Amerika vanwege de combinatie van democratieën in ontwikkeling en de nog steeds grote verschillen tussen arm en rijk. Dit heeft geleid tot de opkomst van extreme figuren zoals Hugo Chavez maar ook van leiders die op een verantwoorde manier een einde willen maken aan de ongelijkheid. Het beste voorbeeld hiervan is Lula. Als voormalig metaalarbeider is hij bekend met de problematiek van de armen in Brazilië en heeft hij zich de afgelopen jaren ingezet om de verschillen tussen rijk en arm te verkleinen en heeft hij tevens van Brazilie een belangrijke speler op het wereldtoneel gemaakt. Bij deze nomineer ik daarom Lula."

Gert (Mijn opa)

"Mijn opa, geboren in 1898, landarbeider van beroep, ondervond aan den lijve de gevolgen van de crisis in de jaren '30. Tot op hoge leeftijd kon het noemen van de naam 'Colijn' hem emotioneren. De personificatie van alle doorstane ellende. In de naoorlogse jaren was hij in zijn dorp actief in de PvdA. Een eenvoudig man, ongeschoold, alleen in de wintermaanden naar de lagere school gegaan. Nodig voor een aansprekende sociaal-democratie is iemand die de kernwaarden ervan doorleefd heeft. Iemand die niet alleen beschikt over alle benodigde bestuurlijke vaardigheden, maar die ook uitstraalt te weten waar het écht om gaat in het leven. Niet alleen de prijs maar ook de waarde kent. Misschien kan dàt wel alleen als je dat aan den lijve hebt ondervonden. En dat is misschien wel tegelijk een probleem van onze tijd: zijn die mensen er nog wel?"

Rick (The Yes Men)

"Ik zou graag de Yes men, Andy Bichlbaum en Mike Bonanno met hun film The yes men fiix the world 2009 willen nomineren. Voor mij zijn zij de moderne en vreedzame sociaal democraten die met hun film op intelligente, zeer ludieke, boeiende en grappige wijze weten vast te leggen wat velen denken maar dat zelden of nooit zo goed zichtbaar is gemaakt voor het grote publiek. Juist omdat de filmmakers gebruik maken van zeer goed opgezette 'Pranks' bleken zij in staat om om de ethische en morele grenzen van de grote kapitalistische ondernemingen Exxon en Halliburton onder de loep te leggen. Je krijgt als kijker voldoende ruimte om je eigen conclusies te trekken over hetgeen uitvergroot wordt en mede dat maakt dat de 'The yes men fix the world' lekker wegkijkt en zowel jong als oud aan het denken zet. . Andy Bichlbaum en Mike Bonanno worden financieel gesteund door giften van het publiek, en de film is niet met het oogmerk gemaakt om winst te maken en in dit huidige westerse kapitalistische tijdperk mag dat best een unicum en prestatie genoemd worden. Idealen en solidariteit zijn zeer zeker geen uitgestorven begrippen."

Joop van Haaften (Emile Roemer)

"Ik kies voor Emile Roemer, de voorman van de SP. Een pikante keuze voor iemand die al langer dan 10 jaar landelijk met op en neer gaand enthousiasme lid van de PvdA is. Echter, Roemer en zijn SP zijn in mijn beleving veel trouwer gebleven aan dat wat Tony Judt als de waarden van de sociaal-democratie en de verzorgingsstaat verdedigt. Judts speech van november 2009 raakte met zeer. Vooral zijn radicale altruistische solidariteit met de pechvogels en de Uilenspiegels. Iets wat ik zelf als 2xmodale ambtenaar ook altijd zo gevoeld heb. Er bestaan geen echt LUIE mensen. Uilenspiegels en kunstenaars die met een bruine boterham plus een plakje dunne kass genoegen nemen, gun ik een uitkerinkje. Rutte met zijn "hardwerkende Nl-ers" kunnen mij gestolen worden. Ik zal mij de komende tijd inzetten om de PvdA meer op het spoor van Judt te krijgen. Meer oppositionele samenwerking met de SP lijkt daarvoor zeer geeigend. PvdA politici moeten weer in de wijk en slachthuis in. Dat kunnen ze van de SP-ers leren. E de PvdA kan de SP-ers leren toekomstgerichter en opener tegenover de EU en de globalisering te staan."

Shahenshah (Naomi Klein)

"Het verlies van Tony Judt was een groot verlies voor de sociaal-democratie. De nadruk ligt op de socialistische kant ervan. Sociaal-democraten zijn er veel in naam. Echter, de trend sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw die in is gezet door het neoliberalisme, heeft vele sociaal-democraten zich laten distantiëren van het socialistische kant van hun titel. Wat Judt zo speciaal maakte in zijn betogen, is de nadruk die hij legde op het belang van de socialistische idealen die het menselijke aspect van het ‘mens-zijn’ definieerde. Idealen die nimmer verloochend mochten worden, omdat de gevolgen ervan desastreus zouden kunnen zijn. De Canadese Naomi Klein, onderzoeksjournalist, columnist, activiste en sociaal-democraat draagt sterk bij met het in kaart brengen van die gevolgen waar Judt voor waarschuwde, die de hele wereld teisteren. Haar voortgaande inspanningen om te laten zien dat het neoliberalistische denken dat enkel gericht is op lucrativiteit, onmenselijkheid genereert over de hele wereld, is lovenswaardig. De gevolgen van het neoliberale denken weergeeft ze verve in haar boeken ‘The shock doctrine’ en ‘No Logo’, die honderdduizenden over de hele wereld het belang van de socialisme in hebben doen zien. Haar fervente en onuitputtelijke inspanningen tegen het neoliberalisme die tot op de dag van vandaag voortduren, zijn prijzenswaardig. Naomi Klein is de meest inspirerende verdediger van de sociaal-democratie tegen de opmars van het neoliberalisme. Zij is een persoon die in aanmerking komt voor deze titel. Hoogste tijd om het haar te geven."

Annie Mee (Beppe Grillo)

"Wie voor mij nog het meest dichtbij een sociaal democraat komt, is waarschijnlijk Beppe Grillo. Hij ziet in dat het niet meer voldoet om louter de neergang van de sociale democratie toe te zien en die 'in beeld' te brengen. Actie is genoodzaakt in deze tijden waarin we zoet worden gehouden met entertainment, populisme en angst. Alleen actie kan het vertrouwen van de burger in zichzelf en in zijn macht op zijn omgeving, versterken. Beppe Grillo spreekt de nieuwe taal van het sociaal democratische ( waar tony judt het over heeft). Beppe Grillo, een komiek nota bene, die zich geroepen voelt om 'iets' te doen bij gebrek aan andere initiatieven. Hij heeft er tenminste vertrouwen in en weet het vertrouwen over te brengen. Was er maar een Beppe Grillo in nl. Die zou deze samenleving wakker kunnen schudden, niet alleen op lokaal niveau, niet alleen door kritisch te zijn, maar door burgers te activeren en ze een alternatief te bieden op het populisme en burgerlijkheid die in het hedendaagse nl de scepter schijnen te zwaaien. Ookal bestaat nl grotendeels uit mensen die begaan zijn met het lot van hun medemens, toch lijken de rotte appels harder te kunnen schreeuwen. Ik mis actie en dat kan een Femke Halsema, noch een Job Cohen ons geven."