-Zoals?
‘Ze laten zien dat er vrijwel niks meer voor ze te doen is. Het is altijd dicht of het ziet er niet uit. Wat er nog is aan jeugdcentra en dergelijke is onderbemand en er is geen budget. Toch is er veel initiatief: er is bijvoorbeeld een groepje Antilliaanse, Turkse en Marokkaanse jongeren dat kinderen die dreigen te ontsporen helpt met een soort counseling. Die willen graag een eigen ruimte, maar krijgen dat niet voor elkaar. Een groep meisjes laat het gebouw zien waar ze vroeger konden koken samen, en vertellen hoe geweldig dat was. Maar het moest dicht. En nu staat dat pand nog steeds leeg. Politici hebben de bek vol van Vogelaarwijken maar een beetje behoorlijke voorzieningen voor die kids neerzetten, ho maar.’
-Plaatsen jullie die gegevens nog in een breder kader?
‘Jawel, aan het begin, met een voice-over. We schetsen de situatie: er is een soort oorlog ontstaan rondom een kleine groep ontspoorde jongeren en nu wordt de rest daar ook op aan gekeken. Waar zij mee zitten, is dat het jongerenwerk, opgebouwd in de jaren zestig en zeventig in de periode-Den Uyl, tot de grond toe is afgebroken de afgelopen jaren. Er zijn nog maar zo weinig mogelijkheden voor jongeren om in een niet-commerciële, dus niet te dure omgeving samen te komen of veilig uit te gaan. Ja, een hangplek kunnen ze krijgen maar daar mogen ze dan ’s avonds na negenen niet meer zijn. De gezamenlijkheid waar iedereen het over heeft, wordt in de praktijk nauwelijks gestimuleerd. En dus is het verveling, verveling, verveling.’
-Wat is de stemming onder die jongeren?
‘Behoorlijk terneergeslagen. Ze zijn intelligent, scherp, bij de tijd, maar je voelt dat ze almaar tegen de muur aanlopen. De algemene teneur is: wij worden niet serieus genomen. Het is heel naar om te zien, hoor.’
Jong in... is een vierdelige documentaire reeks die vanavond begint met Jong in Rotterdam Zuid. Volgen nog: Jong in Georgië, over de oorlog met Rusland, Jong in China, over een Chinese eindexamenklas, en Jong in Wallonië, over jongeren in de voormalige mijnstreek.