Janny Groen en Annieke Kranenberg volgden sinds de moord op Theo van Gogh een aantal vrouwen op de voet. Ze wonnen hun vertrouwen en spraken met hen over terrorisme, het kat-en-muisspel met de aivd, het Hofstadproces, de oorlog in Irak, de jihad, de rechtstaat en het politieke klimaat in Nederland. Maar ook over de eigen islambeleving, ouders, werk, liefde, seks, polygamie, zusterschap, en moslimapower.
De auteurs ontdekten dat de vrouwen in het Hofstadnetwerk behoren tot de radicale voorhoede van een beweging in de Nederlandse steden: de islamisering van de tweede en derde generatie migranten. Steeds meer jonge vrouwen verdiepen zich in de 'zuivere' islam, die is ontdaan van culturele invloeden. Janny Groen en Annieke Kranenberg kregen als eersten toegang tot een wereld waarvan vrijwel niemand het bestaan vermoedde.”
John Gray, Al-Qaida en de moderne tijd
"Velen zien het fundamentalisme van Al-Qaida als een terugval in de Middeleeuwen. John Gray laat echter zien dat Al-Qaida een typisch verschijnsel is van de moderne tijd. Veel meer dan met de middeleeuwse denkwereld is het huidige fundamentalisme verwant met de moderne idealen van de Verlichting en het positivisme.
Vanuit deze controversiële stelling ontwikkelt John Gray een revolutionaire kijk op politiek en globalisering na 11 september 2001. Juist in deze tijd van globalisering, waarin de macht van natiestaten afneemt, ontstaan mogelijkheden voor internationaal georganiseerde gewelddadige netwerken, zoals Al-Qaida en de maffia.
Met Al-Qaida en de moderne tijd heeft John Gray opnieuw een vlijmscherp en prikkelend boek geschreven. Diepzinnig in zijn filosofische en politieke implicaties, helder en toegankelijk in zijn stijl, biedt dit boek uitdagende lectuur voor vele lezers die zich betrokken voelen bij het actuele maatschappelijke debat."
Martijn de Koning, Zoeken naar een ‘zuivere’ Islam
“Antropoloog Martijn de Koning begaf zich van 1999 tot 2005 onder Marokkaanse tieners in Gouda en onderzocht hoe zij de islam beleven.Hoewel hun geloof steeds belangrijker voor hen werd, is De Koning niet bang dat de jongeren zich afkeren van de Nederlandse samenleving. In een interview met het Nederlands Dagblad ('Marokkaanse jongeren geloven uit verzet in islam', 7 april 2008) zegt hij hierover: "De bulk laat zich, meer dan wij denken, leiden door het leven van alle dag. Vraag een jonge moslim of ie vijf keer per dag bidt en hij zal bevestigend antwoorden omdat hij vindt dat het eigenlijk zou moeten. Maar in de praktijk komt het er vaak niet van; zitten ze op school, werken ze of willen ze GTST kijken. Jongeren die naar de moskee gaan, doen dat in meerderheid niet op vrijdag, maar op zondag. Overigens gaat de meerderheid van de moslimjongeren in Nederland helemaal niet naar de moskee."
Karin Armstrong, De wenteltrap
“Op zeventienjarige leeftijd zei Karen Armstrong haar ouders vaarwel om zich aan God te wijden. In De wenteltrap vertelt Karen Armstrong hoe ze, na zeven jaar non te zijn geweest, het klooster verlaat om te gaan studeren. Ze voelt zich als Doornroosje die na een sluimer van honderd jaar in een vreemde, kleurrijke, en beangstigende wereld terechtkomt. In Oxford haalt de zorg voor een autistisch jongetje haar uit haar sociaal isolement. Als haar academische carrière spaak loopt, verhuist ze naar Londen. Daar haalt ze in wat ze al die jaren heeft gemist; ze heeft relaties, feesten en maakt vrienden. Uiteindelijk vertrekt ze in 1982 als journaliste naar Jeruzalem, waar ze zich verdiept in het jodendom en de islam.
De rode draad in het leven van Karen Armstrong is haar verlangen naar een integere, persoonlijke vorm van geloven. Net als veel mensen kon Karen Armstrong de bevoogdende religieuze instituties niet langer verdragen en zocht zij haar eigen weg naar God. De wenteltrap bevat het openhartige en aangrijpende verhaal van die zoektocht. Net als in Door de nauwe poort, het verhaal over haar leven als non, lardeert Karen Armstrong haar persoonlijke herinneringen met beschouwingen over het falen van de kerk, het wezen van het geloof, eenzaamheid en spirituele ervaringen.”