In zijn werk beschrijft John Moravec hoe het onderwijs en daarmee de wijze van kennisoverdracht zich door de tijd heen heeft ontwikkeld. Hierbij maakt hij graag gebruik van zijn educatie 1.0, 2.0 en 3.0 indeling. In de ogen van Moravec zijn de oudere versies 1.0 en 2.0 niet langer toereikend voor de wijze waarop wij informatie tot ons nemen. In een maatschappij waarbij kennis steeds vaker gratis via ‘open source’ verkrijgbaar is, door bijvoorbeeld ‘wikipedia’ en ‘google earth’, vraagt het belang van het aanleren van elementaire kennis als topografie en geschiedenis om een grondige evaluatie. Moravec staat hiermee lijnrecht tegenover de visie van Frank Furedi, die juist een voorstander is van het autoritaire model waarin de leraar centraal staat en men wordt onderwezen in pure kennis. En juist deze ‘pure kennis’ binnen het onderwijs is iets waaraan Moravec een radicale herwaardering geeft. Deze herwaardering kan al plaatsvinden door het gebruik van kleine zakcomputers waardoor topografische kennis niet langer in het brein van de mens hoeft te worden opgeslagen. De vaardigheid om snel met zo'n computer te werken zorgt dan voor de benodigde topografische kennis.
Ook wat betreft de onderwijzer is in de ogen van Moravec een andere rol weggelegd. Was het bij educatie 1.0 nog zo dat kennisoverdracht als eenrichtingsverkeer van leraar naar leerling werd gezien, in educatie 3.0 is dit niet langer het geval. Moravec beschrijft een dynamiek waarbij iedereen van elkaar leert. Leerlingen kunnen uiteraard leren van hun leraren, maar dit kan ook andersom, en ook leerlingen onderling kunnen elkaar het een en ander bijbrengen.
Daarnaast is de plek waar kinderen maar ook volwassenen hun kennis vergroten niet langer het klassieke schoolgebouw of de collegezaal. In het educatie 3.0 tijdperk doen mensen bijvoorbeeld thuis kennis op via hun internetverbinding of bespreken zij hun werk in het park, of vindt er een video-conference plaats in de auto. Hoewel dit natuurlijk al vrij lang het geval is, is iets als telewerken - het thuis werken door via het internet in contact met de werkgever te staan - wel pas iets dat in de jaren tachtig zijn intrede heeft gedaan. Ook ziet John Moravec in het educatie 3.0 tijdperk nieuwe combinaties van beroepen ontstaan wanneer mensen met verschillende beroepen tijdens werk in een cafe in gesprek raken en zodoende hun werkterrein laten vermengen met hun gesprekspartner. Hieruit zouden nieuwe initiatieven kunnen komen die weer leiden tot innovatie op allerlei gebieden.
Wat betreft het waarderen van de kennis als waarheid, ook op dat aspect verschillen educatie 1.0 en 3.0 dag en nacht van elkaar. Bij de eerste versie was de waarheid nog het door de leraar gedicteerde verhaal. Maar in 3.0 wordt deze, en elke andere waarheid, continu opnieuw gewogen, gedeconstrueerd en vervolgens opnieuw uitgevonden. Een absolute waarheid bestaat niet in 3.0, aldus John Moravec.