‘Deze man, een visser die natuurlijk bekend is met de kustwateren, vertelde over de vermoedelijke toedracht. Op de plek van de zandbank, dus de dumpplek, mondde vroeger een rivier in zee, waardoor er in die zanderige bodem diepe geulen lopen. Op de zandbank sta je nog tot het middel in het water, maar even verderop ga je kopje onder. En de meeste Tunesiërs konden niet zwemmen.’
‘Overigens had geen van al die Sicilianen iets tegen immigranten, illegaal of niet. Vermoedelijk omdat ze er mee vertrouwd zijn; de helft van de Sicilianen zit in New York, ze weten wat het is. Ze zijn zelfs een beetje trots: zoals wij vroeger naar New York gingen om het beter te krijgen, komen deze mensen nu naar ons toe. De meeste Tunesiërs blijven bovendien niet; ze komen geld verdienen en na een tijdje vertrekken ze weer.’
Door Maarten van Bracht. Dit artikel verscheen eerder in de VPRO-gids.
De ervaren visser vertelt over het onstuimige water tussen Italië en Tunesië.