‘Samy, een Tunesische vakbondsman op Sicilië, vertelde dat de Tunesiërs in Italië hun landgenoten afraden om de oversteek te wagen omdat het verschil te klein is: Je verdient weinig, moet hard werken, bent slecht gehuisvest en eenzaam. Maar hoe gaat dat, de angst voor gezichtsverlies is groot, dus ’s zomers duiken ze met een glimmende tweedehands Fiat in hun geboortedorp op. Dus die dorpelingen denken: ze willen gewoon de welvaart voor zichzelf houden, wij moeten daar ook snel naar toe. Bovendien kunnen ze in Tunesië Rai Uno ontvangen, en daarop zien ze mooie vrouwen, glittershows, de fraaie schijnwereld van Berlusconi. Zo blijft de mythe van het beloofde land intact.’
‘Samy informeerde bij landgenoten en kwam met een naam: de dode drenkeling heette Abdelaziz en hij kende ook een familielid van Abdelaziz, een oom.’
Door Maarten van Bracht. Dit artikel verscheen eerder in de VPRO-gids.
Over waarom Tunesiërs beter niet de oversteek kunnen maken naar Italië.