Wat er op de Keileweg gebeurde had niks met vrij ondernemerschap te maken, het was zoals Dorien Pessers het eerder in Tegenlicht noemde: systematisch misbruik van zwaar psychiatrische patiënten, door een onafzienbare rij hoerenlopers. En dat onder de regie van de staat.
In plaats van de straatprostitutie nog langer te gedogen heeft Rotterdam ervoor gekozen de vrouwen die op de Keileweg werkten te nemen voor wat ze zijn: Patiënten. Psychisch zieke, getraumatiseerde vrouwen. De Rotterdamse verslavingszorg is ingezet om in haar klinieken zoveel mogelijk van de voormalige verslaafde prostituees in behandeling te nemen.
Ruim een jaar geleden sloot de gemeente Rotterdam de tippelzone aan de Keileweg. Het gedogen van straatprostitutie door de overheid was eerder blijk van gemakzucht geworden, dan van de ruimdenkendheid waarmee het geassocieerd werd. Wie het getob rond de afwerkplek gezien had wist dat het hier niet ging om huismoeders die uit eigen vrije wil een centje bij verdienden. Het grootste deel van de prostituees waren verslaafde, getraumatiseerde vrouwen.
De film speelt zich af in de spreekkamer van psychiater Hauptmann in het OCC, het opvang- en crisiscentrum van de Boumanstichting, waar aan de hand van de verhalen van de beide hoofdpersonen, Anneke en Cindy, een beeld geschetst wordt van de problematiek. De kijker wordt meegenomen in de ups en downs van de behandeling en in de pogingen een nieuwe lijn in het leven van deze vrouwen uit te zetten.
Bij de behandeling wordt er uitgegaan van het inzicht, dat verslaving tot de psychiatrische ziekten kan worden gerekend en dat het gebruik van drugs de fysiologie van de hersenen daadwerkelijk verandert (de zucht naar drugs is geen gebrek aan wilskracht, maar het gevolg van door drugs aangelegde eiwitsporen die het gedrag beïnvloeden). Daarnaast zijn de behandelaars ervan overtuigd dat de bijkomende schade door het gedogen van prostitutie op de tippelzones groot is en vrijwel onherstelbaar.
Toch wordt er in de rest van het land een beleid gevoerd dat daar haaks op staat vanuit redeneringen als 'je kan er toch moeilijk een knoop inleggen' en 'prostitutie is het oudste beroep van de wereld'. De praktijk is dat het gedogen vooral ten goede komt aan de pooiers en de dealers en niet aan de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de prostituees.
In Tegenlicht een indringend, persoonlijk verslag, vanuit de spreekkamer van de psychiater, over het gevecht van twee vrouwen tegen hun verslaafde en getraumatiseerde verleden.
Regie: Eugene Paashuis
Research: Henneke Hagen
Productie: Karin Spiegel/Madeleine Somer/Miriam Bos/Judith van den Berg
Eindredactie: Doke Romeijn/Roel van Broekhoven