Met de jonge, activistische architecten Alfredo Brillembourg en Hubert Klumpner trok Schröder dit voorjaar door de barrios van Carácas, de sloppenwijken waar Commandante Chávez zijn machtsbasis heeft.

Brillembourg en Klumpner vertegenwoordigen een pragmatische generatie architecten, die bouwen vanuit een nieuw soort sociaal maatschappelijke verantwoordelijkheid. Aan de hand van hun ideeën en werk biedt de film een unieke kijk op de praktijk van een stad, waar door de bewoners non stop wordt gebouwd. Regels zijn er niet. Leefomstandigheden zijn erbarmelijk. In deze schrikbarende chaos zien Brillembourg en Klumpner echter ook kwaliteiten. Deze gebruiken zij op hun beurt in hun oplossingen, waarmee zij proberen voor de mensen in de barrios de leefbaarheid te verbeteren.

Als een dolgedraaide magneet heeft de hoofdstad van Venezuela de afgelopen decennia nieuwe bewoners aangetrokken, zestig procent van de nu ruim zes miljoen inwoners woont in zelfgebouwde huizen in de barrios, onder informele omstandigheden waar alleen de wetten van de zelfbeschikking heersen.

In Carácas, de stad die wordt beschouwd als de gevaarlijkste megapool van het Zuid-Amerikaans continent, ontwikkelen zich nieuwe, sociale, politieke en architectonische kwaliteiten. En dan is het aan de architect om een nieuw engagement te vinden. Dat menen althans Brillembourg en Klumpner, voor wie de praktijk van de barrios een toekomstvisie laat zien van hoe architectuur zich onder deze omstandigheden ontwikkelt.

Regie: Rob Schröder
Productie: Ymke Kreiken
Judith van den Berg
Eindredactie: George Brugmans (IABR)
Jos de Putter (VPRO)
Doke Romeijn (VPRO)