Minister Bot leidt tijdens het Nederlands voorzitterschap het delicate proces naar een overeenkomst met Turkije op de Europese Top van 17 december in Brussel. Tegenlicht volgt hem op de voet in de wandelgangen, bij vergaderingen en persconferenties en tot aan de voordeur van de befaamde achterkamertjes. Gaandeweg ontstaat een beeld van moderne politiek als een steeds abstracter proces dat geen aanwijsbare beslissers en beslismomenten meer kent.
Cruciale besluiten, zoals de invoering van de euro en de toetreding van Turkije, voltrekken zich in brokken over zeer lange termijn en worden zo ongrijpbaar. Voor de pers worden weliswaar rituelen opgevoerd en momenten gecreëerd, maar ieder besluit is in feite een klontering van afspraken gemaakt in wandelgangen, telefoongesprekken en emails, vaak in de loop van tientallen jaren en vaak door ambtenaren zonder duidelijke politieke verantwoordelijkheid.