De Franse wet en ook internationale verdragen beschermen de jonge Marokkanen totdat zij achttien zijn. Ze kunnen tijdens hun minderjarigheid Frankrijk niet uitgezet worden. Maar wat gebeurt er als ze eenmaal achttien zijn? Wat gebeurt er als Frankrijk hen behandelt als volwassenen en hen uitzet naar Marokko? Wat blijft er over van de droom waarvoor zij hun leven hebben gegeven?
Tegenlicht
Casa Marseille
Elk jaar slagen een paar honderd Marokkanen er in de haven van Marseille te bereiken. Ze beginnen hun oversteek in Casablanca, en verbergen zich gedurende de overtocht in vrachtschepen. Drie dagen nauwelijks te eten en te drinken. Maar zodra ze vrij rondlopen in de straten van Marseille is dat snel vergeten en zijn de jongeren vooral opgetogen ‘het Franse paradijs’ bereikt te hebben.
Maar de realiteit dringt zich ogenblikkelijk op. Straatgeweld, stelen, eerste arrest…de jongeren hebben weinig geduld, ze zijn gekomen om geld te verdienen voor hun achtergebleven families.
Meer dan een jaar volgde de regisseur enkele van deze illegale kinderen: Attik, Karim, Tarik, allemaal afkomstig uit dezelfde buurt van Casablanca. Hij deelde hun maaltijden in goedkope restaurants, de hotelkamers, hun gang naar de rechtzaal, de telefoontjes naar de familie, hun middagen op het strand….Hij ontmoette hun voogden Jamel, Wafa, Nia, belast met de verantwoordelijkheid voor de illegale kinderen. Deze voogden van de organisatie ‘Jeunes Errants’ en ook de Kinderbescherming volgen de jongeren dag in dag uit, met een eindeloos geduld. Zij helpen de jonge Marokkanen om de benodigde tijdelijke verblijfsvergunningen te bemachtigen, bieden hen aan Frans te leren, zorgen voor eventuele basiseducatie, het leren van een beroep….allemaal zaken om een toekomst op te bouwen, als elke andere tiener, maar voor hoe lang?
Regie: Bruno Ulmer
Productie: Mariska Schneider
Eindredactie: Roel van Broekhoven/Doke Romeijn/Hans Keller