We hebben onze handen voor ze stukgeklapt vorig jaar. In Metropolis een ode aan de beroepsgroep die als vanzelfsprekend de medemens dient: de artsen en verplegers (M/V). In Afghanistan is een arts zó toegewijd, dat hij in het ziekenhuis slaapt. En in Burkina Faso houdt zuster Sylvie eigenhandig de gezondheidszorg in het afgelegen Gorom-Gorom op peil. Uit dankbaarheid zijn er in het dorp al meerdere kinderen naar haar vernoemd.

kijk nu op NPO Start

India

Correspondent Jasvinder loopt een dag mee met Bindu op de corona-afdeling van het ziekenhuis in Jaipur. Bindu zorgt niet alleen medisch voor haar patiënten, maar ook mentaal. Veel van hen zijn eenzaam en depressief. Het is zwaar, maar dankbaar werk.

Afghanistan

In Kabul hebben de meeste mensen na jaren oorlog wel iets anders aan hun hoofd dan hun handen stuk te wassen. Afghanistan was slecht voorbereid op corona en de jonge arts Niyaz vecht samen met zijn collega's tegen covid-19. Goed contact maken is voor hem belangrijk, ondanks de ruimtepakken en mondkapjes. Niyaz is zo betrokken dat hij ook op huisbezoek gaat bij herstelde patiënten en om verdere besmetting te voorkomen zelfs in het ziekenhuis is gaan wonen.

Burkina Faso

In Gorom Gorom, midden in de woestijn van Burkina Faso, werkt een zuster in een ziekenhuis waar mensen van heinde en verre op af komen. Veel vrouwen bevallen onder haar toezicht - soms meerdere per nacht - en ze moeten het doen met drie bedpannen en één bloeddrukmeter voor het hele gebouw. 's Nachts werken is er gevaarlijk: terroristen van Al Qaida hebben het regelmatig op zorgpersoneel gemunt.