Lorie in Mexico gebruikt cacaobonen om in hogere sferen te komen, zoals haar Maya-voorouders dat deden. Haar traditionele drankje chocolade loopt volgens Lorie direct door naar je hart. “Het werkt stimulerend. Je wordt er blij van, maar het kan je ook emotioneel maken,” legt choco-sjamaan Lorie uit.

Chocolade wordt in China, met name op het platteland, nog niet zo veel gegeten als in Nederland. Daarom werd er daar een pretpark met een chocoladethema opgericht. Daar kun je bijvoorbeeld een reuze-Garfield van chocolade bekijken.

De productie van chocolade is in dit dorp in Costa Rica uitsluitend een vrouwentaak. De organisatie waarvoor deze vrouwen werken heeft ze laten inzien dat vrouwen ook rechten hebben. De mannen zijn hier minder blij mee.

De cacao-industrie in Tanzania staat niet bekend om de eerlijke handel die er gedreven wordt. Maar de boeren in deze reportage krijgen een goede prijs voor hun bonen. In een collectief met 500 boeren verhandelen zij de oogst met een eerlijke deal, zodat hun kinderen later kunnen studeren.

Boer N’Da Alphonse verbouwt cocao in Ivoorkust maar hij heeft het eindproduct nog nooit gezien. 'Om eerlijk te zijn weet ik niet wat ze van mijn cacaobonen maken,' geeft boer N’Da Alphonse toe. 'Ik heb wel eens gehoord dat ze als smaakmakers in de keuken worden gebruikt, maar ik heb het nog nooit gezien. Ik weet niet eens of het waar is. '

De Australische chocoladeverslaafde Alison kan op een avond wel een kilo melkchocolade wegkauwen en giet daarna nog rustig een zak of twee aan M&M’s naar binnen. 'Het is als een soort valium voor me,' zegt cacaojunkie Alison, die sinds kort probeert af te kicken.

De Argentijnse Claudio maakt kwaliteitschocolade in zijn eigen chocolaterie. Zijn dochter noemt hem niets voor niets de Cacaomeester. Chocolade maken is hem met de paplepel ingegoten, hij werkte in de chocoladefabriek van zijn vader. Chocolade maken is voor Claudio de manier om zijn liefde te delen.