De mensen kunnen zo zeuren. Alsof het ze wat aangaat! Want wees eerlijk. Als het slachtoffer er niets van zegt, waarom zou je je er dan over opwinden? En laten we wel wezen. Iemand die dood is heeft geen geldproblemen. Sterker nog. Als we de heren wetenschappers mogen geloven heeft een dode er geen idee van dat hij dood is. In die zin is hij beter af dan zijn moordenaar, die zich elke dag zorgen moet maken over zijn gezondheid, hoe lang hij nog te leven heeft, of zijn nabestaanden zijn laatste wensen wel zullen uitvoeren en of hij de ontknoping van zijn favoriete soap nog zal meemaken. Nee, iemand is beter af als hij dood is. Zo iemand kent geen honger. Hij kent het verdriet van de liefde niet. Hij kent geen schuldgevoelens. En tegen het argument dat hij deze zal missen, zeg ik: hoe kan een dode deze missen? Natuurlijk, er zijn mensen die geloven in een leven na de dood. Mocht dit waar zijn, dan nog is het moordslachtoffer beter af, want hem wacht zeker het paradijs. Tenzij je zo iemand bent die in reïncarnatie gelooft, maar zelfs dan is je dood je karma en heb je hem ongetwijfeld verdiend.
Ik leg dit alles uit om je gerust te stellen, Peter. Want jij gaat niet dood. Jij blijft leven. Ik heb je nodig. Je bent de belichaming van een gedachte-experiment.
Herinner je je nog die leraar die ons vertelde over hersenen in een vat? Hij gebruikte dit voorbeeld om te laten zien dat we nooit zeker kunnen zijn of we in de echte wereld wonen of alleen maar hersenen zijn die met een computer zijn verbonden en daar hun indrukken, gevoelens en informatie vandaan halen. Denk Matrix.
Ik heb zijn uitleg nooit vergeten. Nee, niet fluisteren, Peter. Zeg het maar hardop. Ik weet wat je denkt. Moordenaar. Maar ben ik wel een moordenaar? Je hersenen blijven leven, en horen we niet steeds weer dat die de zetel zijn van ons bewustzijn? Ja, dat zelfs de ziel en God ideeën zijn van onze hersenen? Kom, je moet vertrouwen in me hebben. Je angst is misplaatst. Mijn hand is nog even trefzeker als toen we samen studeerden, ik medicijnen en jij informatica. Ik zal niet vergeten je aders af te klemmen, het juiste bloed door je hersenen te laten stromen. Als ik de aannemer mag geloven die dit bomvrije laboratorium onder mijn huis heeft gebouwd, heb je nog honderden jaren te leven, en dat is toch heel wat meer dan ik!
Jij zult het levende bewijs zijn van het succes van dit experiment. Terwijl ik allang in mijn graf lig zullen geleerden en staatslieden van heinde en verre komen om je vragen te stellen waarop alleen jij het anwoord weet.
Weet je nog hoe spannend je het altijd vond om in je vrije tijd sites te hacken, gewoon omdat je het kon? Nu, ik zal je hersens zo gauw mogelijk aansluiten op het internet, zodat je verder kunt hacken. Je zult alle informatie uit de hele wereld tot je beschikking hebben en zo antwoorden vinden op vragen die zelfs een Einstein niet kon beantwoorden. De mensen zullen je vereren om je wijsheid en kennis.
Waarom ik het doe? Om je te laten zien dat ik ook wat kan, Peter. Jij hebt altijd de betere banen gehad en de media-aandacht gekregen, en je hebt het me laten voelen ook als je met je nieuwste mokkel in je nieuwste Ferrari op bezoek kwam. Welnu, dit is je kans om te tonen dat je inderdaad de beste bent. Wie weet? Als je niet vergeet dat je ooit een mens was met ledematen, ontdek je misschien wel een methode om hoofd en lichaam weer samen te voegen. Dat moet toch een interessante uitdaging voor je zijn! Maar ik denk dat je na een tijdje zo geboeid raakt door al die online informatie, dat je alleen nog maar een universele hacker wilt blijven, een God in 't diepst van je gedachten, onbewust van het feit dat je niet meer bent dan een brein in een glazen pot. En o ja, je laatste mokkel ligt naast je, Peter. Van haar houd ik alleen het lichaam in leven.
Ik kan je stem niet meer horen, Peter. Begint het verdovingsmiddel al te werken?