De kloof is de eerste zonde, dat is wat het is! Luister: in het begin was er niets …. Rust.
Daarna waren we één en waren vervuld van elkaar en onszelf ineen. We explodeerden: onze eenheid deinde uit, maar we waren verbonden. We vormden sterrenstelsels en planeten, bergen en stromen, land en zee … We lieten leven ontspruiten en sprankelden als vruchtbare natuur over de aarde, verbonden in cycli van komen en gaan, seizoenen, tijden, evolutie. De zon verwarmde het water in damp en drenkte het land in vruchtbaarheid en groene weiden, savannen en bos. Elkeen volgde zijn instincten en behoeften, joeg zijn dromen na in vol ornaat, vervulde zijn verlangens van jagen, voeden, lust. De natuur had zichzelf in evenwicht … ieder volgde zijn natuur, zoals het hoorde en bedoeld was. Toen kwam de mens: intelligenter … en dommer!
Het denken, het overdenken … de eerste kloof! Spreekt men daarom ook niet over het dierenrijk en het mensdom?
Het denken zelf, was de eerste kloof … Want toen de mens dacht, ging hij uit van het feit dat hij zelf iets beter kon bedenken dan wat was. Hij ging uit van imperfectie …. De Kloof! Luidde zijn idee over ‘verbetering’ niet in dat er juist ‘iets te verbeteren viel’? … De Kloof!!!
De denkende mens begon te oordelen …. De kloof is de scheiding … Het oordelen : goed – slecht, mooi – lelijk, slim – dom, van jou – van mij … Het deelde alles in hokjes, veroorzaakte muren, bracht scheiding, on’enig’heid, eenzaamheid …
De afstand tussen de wil, de gedachte, de droom, het verlangen en wat is.
Onbewust verlangen we allemaal terug naar de eenheid. Alles schreeuwt naar verbinding. Hoe verder we evolueren, hoe dunner de verbindingen lijken, als uitgerekte draden. Ze worden zo dun, dat je er geen besef meer van hebt. Tot er iemand aan de touwtjes trekt … Als het trekken rond je maagstreek begint en je de ander mist, besef je dat er toch nog een band is : een verbinding!
Geef toe : doen we niet de allergekste dingen om ons te verbinden met iemand? Ons hele leven draait om verbinding … Is de seksuele drift niet één van de meest vitale in een mensenleven? De drang om bij iemand te horen, de drang om een mens te reproduceren die het beste op jezelf of de vrouw of man waar je bij wil horen, lijkt? Iemand die je door en door zou kennen? Iemand die jou graag zou zien? Kijk maar naar de natuur : vogeltjes bouwen een nestje, staan vreemd rond te springen en zingen hun hoogste lied … allemaal voor een vrouwtje!!! Het gaat nog steeds om hetzelfde, hé!!! Denk maar aan de miljardenstroom die cosmetica, kledij en schoenen, afslanktoestanden en fitnesstoestellen, juwelen, zonnebankcentra, kappers, schoonheidssalons, handtassen, enz … veroorzaakt … En ik kan nog wel doorgaan: auto’s, juwelen, de muziekindustrie. En alle horecazaken die gemaakt zijn om mensen te ontmoeten, met elkaar te praten en te eten? … En Sport? Is dat ook niet terug te voeren tot het gevecht tussen herten, het geburl? Uit te maken wie de sterkste is? De snelste? De meest gewiekste? … En het beperkt zich echt niet tot het louter lichamelijke, hé! Denk maar aan het intellect : wie niet sterk is, moet slim zijn, is niet uit de lucht gegrepen, hé! … En ben je niet sterk of slim, dan probeer je grappig te zijn … Voor wie het dan nog niet lukt, blijft de optie van de criminaliteit nog open! Gek genoeg zijn er ook vrouwen die voor dat slag mannen vallen (hahaha).
We komen uit de oerknal en willen gewoon terug: dat is de waarheid! En de virtuele wereld is een mooi begin … Van het materiële naar het ijle!
Mensen snoert uw banden aan! Breek de koude muren en laat je warmte stromen. Ga en laat ons versmelten … Dicht de kloof! Over ideeën zullen we klauteren en vooroordelen zullen we weghakken, regels, afstand en tijd zullen we overbruggen en lichamen zullen we openbreken tot we iedereen hebben bevrijd.
Langzamerhand zullen we kolken, zal alles zich terug verbinden, zullen we herenigen, opgaan in onze omgeving, in liefde, in alles … Ooit worden we enkel liefde.
De kloof was enkel een kronkel in ons hoofd, maar nu kolkt de wereld er zich een weg naar de hemel …
De kloof, zegt u? De kloof is de afstand, het gebrek aan verbondenheid.