Met gevaar voor eigen voet de aks ter hand nemen en met een welgemikte, vanachterzwaai een boomdeel in éen klap in mooie openhaardkwaliteit klieven. Brandhout! Klief, kloof, kloven!
Een natuurlijke kloof, in ontelbare jaren door onvermoeibaar stromend smeltwater gesleten, scherp door massieve gebergtes gegroeid, herbergt vaak een vrolijk meanderende rivier in zich. Doorgaans is de diepte zo hoog dat iedere poging tot zelfdoding de levensmoede nog meer garantie op succes beloofd als bijvoorbeeld het ineens verorberen van een doos met honderd aspirientjes, die vergeleken met een goede, uit de rotsen gewassen kloof, een slap placebo pakketje is. Dé plek bij uitstek zou ik haast zeggen. En de treinen kunnen op tijd blijven rijden, ook niet geheel onbelangrijk. De schreeuw om aandacht zal hier helaas snel verstommen.
Was mijn vader nog de bewoner van de conservatieve overkant van de generatiekloof in mijn puistjestijd, de hippe vaders uit de ‘Sixties' leggen het af tegen hun consumeer verslaafde, digitale kinderen. Love and peace zijn verworden tot Nike, Apple and ‘War of thrones'. Generatiegeklief!
Helden waren altijd onze voormensen, die al honderden of duizenden jaren geleden een Co2 loze onuitwisbare stempel op, de nu in doodsnood verkerende moeder Aarde drukten.
De huidige modernmuzikale liedjeszangers op drieminuten video clips omringt met heup- en tiet schommelende, altijd glimmende huppelmeiden zijn de nieuwe helden. Met veel geil en ‘beat’ wordt er doorgaans een onsamenhangend flutverhaal verteld over ‘luddeveduh'. Je tenen krommen zich onmiddellijk tot Lotusvoetjes. Waren onze helden nog de wereld over getrokken, te voet of te olifant, ieder volk onder de voet lopend, badend in oorlogsbloed en buit, het met glimmende kettingen en verzoete alcohol afsnoepen van de ‘bitch' van je beste vriend doet onze oude helden verbleken tot afgeserveerde oer losers. Geschiedgeklief!
Onze ouders vertelden op feestjes dat zij hun leren ‘Bommels' al ruim10 jaar hadden en je zag er nog helemaal niets aan! En ze liepen zo lekker. “Ik kan er dagen onvermoeid op lopen" Een goede leest voor een goede voet. Onze jeugd vertelt vol trots over hun nieuwe sneakers van € 350,-. Dat is dan wel per twee schoenen, maar toch!. Voor mij blijven het gymschoenen.
“Het vorige paar dat ik een half jaar geleden had gekocht was echt niet meer ‘cool’, rappt een schoolgaande puber. Calvinistisch als ik ben denk ik dan toch ‘Hoe dan?’
‘Voor schut man! Ik heb nou die uit die nieuwe clip van Rihanna', eg wel”, de bewondering en afgunst oogstend van de kwijlende medepuberaars die effe die € 350,- niet hadden. Consumeergeklief!
Deed afgunst miljoenen jaren pijn, nu streelt het je positie in de groep.
Ik ken veel mensen die altijd dichtbij zijn, hoegenaamd kennissen en vrienden zijn, maar waar ik eigenlijk niets mee heb als ik mezelf recht in de kijkers zie! Die eigenlijk verbij zijn. Dichtbij maar toch ver af van mij. Terwijl mijn hart vaak uitgaat naar diegenen die als wandelstok of kompas mijn lange weg naar de allesbevredigende dood tot een aangename zomerwandeling zullen maken.
Het bij mooi weer te voet reizen in gematigd tempo, zich met stappen voortbewegend, waarbij de voeten om beurten worden verplaatst zodat er zich altijd één voet op de grond bevindt bij tweevoetige voortbeweging en twee of meerdere voeten bij viervoetige beweging en genieten van de warmte.’
ongeacht onverwachte stormen en droogtes. Zij vullen en stimuleren mijn leven, zij zijn ver weg doch in mijn hart zijn zij dichtbij, dichtweg!
Minnen en plussen,
Ouders en kinderen,
winters die kraken en zomers die zinderen.
Jaloezie en afgunst,
liefde en haat.
De heren in smoking, de man van de straat
Kloof!
Gespleten personen
Een tweeling op zich
Man vrouw patronen
Vreemdgaan de wig
Het lijkt soms dat alles wat ooit is ontstaan, en de spanning van nature heeft moeten ondergaan
Nooit prominent zou hebben kunnen bestaan ware het niet eerst door een wirwar van kloven gegaan.