Situaties waarin het behendigheidsspelletje, dat het leven vaak lijkt te zijn, ineens een andere wending neemt. Iemands dood of een fortuinlijke winst in de Lotto, maar ook de meest onnozele en op niets gebaseerde verdenking van overspeligheid, kunnen plotsklaps geweldige kansen bieden. Of wellicht resulteert een eerst nog onbeduidende twist over een ogenschijnlijk oneerlijke verdeling van de huishoudelijke bijdrage zomaar in een scheiding van tafel en bed. Voor u er erg in heeft staat u met de klink in de hand en komt de wereld aan de andere kant van de deuropening bedreigend over.
Liefst kies ik in geval van breken, en het daarom noodzakelijk verdelen van spullen, voor het slaapkamerameublement. Simpelweg omdat er in diverse openbare en niet openbare gelegenheden tafels te over zijn. Soms zelfs heel mooie exemplaren. Vaak compleet met stoelen, en niet zelden met asbak en plant. Je kunt er aan eten en mijmeren, schrijven en praten, lallen en brallen, versieren en verleiden, verzinken in Koerilentrog-diepe gedachten, of lezen in door gewetenloze advocaten opgestelde boedelscheidingen.
Let wel: een stevig tweepersoonsbed mag u dan de nodige ontspanning bieden, maar stelt u bepaald niet in staat licht te reizen. Dus in geval van een overhaast vertrek of vlucht, verdient een korte voorbeschouwing van de bestemming en of de aard van het vervoer weldegelijk enige aanbeveling. Misschien toch redenen om voor de tafel te kiezen. Liefst inklapbaar. Of voor het geld. Maar genoeg geneuzeld, want dan bent u alweer tot in detail aan het plannen en dat rijmt dan weer niet met het zichzelf spontaan aanbiedende kantelmoment. En met het leven nemen zoals het op u afkomt.
Dus het is maar de vraag of men continu de regie moet voeren?
Heeft het überhaupt wel zin om wild de baton ter hand te nemen, op het licht verhoogde bordes te stappen, de artistiek gekapte haren nonchalant achterover te zwaaien, te buigen voor het massaal neergestreken publiek, om vervolgens overtuigd op de imaginaire katheder te tikken? Waarschijnlijk in de misplaatste hoop op voorhand een heel nieuwe levenssymfonie te kunnen dirigeren.
En dat op het moment dat u met de klink van de echtelijk woning in de hand staat?
Mijn advies luidt dan ook dat een hoeveelheid regie absoluut geen overbodige luxe is. Zeg maar nauwkeurig afgemeten en naar het doel berekend. Niet te veel, niet te weinig. Anders komt u bescheten uit. Dan zijn de spreekwoordelijke rapen gaar alvorens u goed en wel aan de kook bent geraakt, want in geval van relationele kloven is de kans op oververhitting niet onwaarschijnlijk.
Schrijf op dat moment geen volledige partituur. Loop gewoon naar de deur, grijp de klink stevig vast, aanschouw de aan uw voeten liggende wereld, negeer de op uw rug neerdalende diarree van aantijgingen en valselijke verwensingen, kies weloverwogen voor bed, tafel of geld, en laat het onbekende datgene prijsgeven waarnaar u zo verlangend hunkerde. Zie de drempel als een veilige verhoging tussen eb en vloed. Uw hille van waaraf het goed beschouwen is.
Het neutraliserende moment van doodwater.
Gedaan met ellenlange zoektochten naar bodemloze gralen en vechten voor onvervulbare beloftes; de een nog mooier dan de ander en de ander nog waardevoller dan die ene. Weg met troosteloze nachten die in lengte wat weg hebben van beuken over eindeloze, onverlichte Autobahnen. Voorbij met de panikerende gedachte dat het op een dag beter zal worden. Vanzelf? Laat me niet lachen. Beraam op het moment suprême met mate en grootse zaken zullen uw pad kruisen.
Woorden van een gesjeesde goeroe? Allerminst.
De preek van een onervaren kapelaan? Nee hoor.
Ze zijn louter en alleen gebaseerd op persoonlijke ervaringen en of licht verontreinigde waarnemingen. Begrijp me goed: ik heb niets tegen relaties. Integendeel: ik ben er verzot op. Lyrisch van. Het is één van de meest verfijnde doelen voor ons ras. God schiep de mens en biedt ons via een relatie de kans een betere versie van onszelf te maken. Ongetwijfeld, en hopelijk, is de schepper daarin tegenwoordig wat ruimdenkender en minder klassiek geschoold. Dus genderneutraal bekeken: relaties zijn het water en het brood in de troosteloosheid van onze existentie. Zinderende oases en de betere krijg je niet voor niets.
Nee, niks is er mooier dan eindeloos te mogen knokken voor de hand en het oog van een welwillende partner. Het onverkort slag leveren voor een beetje eendracht, dat in feite ook niet meer is dan de grootste onwaarschijnlijkheid van dit bestaan.