Als klein jongetje was er geen land te bezeilen met Simeon Catharina, in de positieve zin van het woord. Hij barstte van de energie. Honkbal bracht wellicht uitkomst, dachten zijn ouders. Maar Simeon stond de helft van zijn tijd te verdoen met bloemetjes plukken.
De makers van De beloften gingen op pad met Simeon. Ze bezochten zijn eerste judoclub en spraken zijn jeugdtrainer. Deze weg legde Simeon tot nu toe af.
En toen werd het dus judo, bij de Haagse club Lu Gia Jen, waar hij vanaf zijn achtste onder de hoede kwam van trainer Vincent Krijgsman. Die zag in Simeon meteen een sterk en talentvol ventje, alhoewel soms nog een tikkie aan de gemakzuchtige kant.
Wat volgde waren jaren van intensieve training. Bijna dagelijks schaven, zweten en keihard werken aan het verbeteren van de techniek. Langzaam maar zeker transformeerde Simeon van een zogenaamde ‘overnemer’ naar een wat meer aanvallende en dominante judoka. Zowel mentaal als fysiek ijzersterk.
Met Krijgsman als coach langs de tatami werd Simeon twee keer Nederlands kampioen, veroverde hij brons tijdens het Europees Jeugd Olympisch Festival in 2015 en werd datzelfde jaar wereldkampioen onder de 18 jaar in Sarajevo, zijn mooiste en belangrijkste overwinning tot nu toe.
Inmiddels woont Simeon op nationaal sportcentrum Papendal en traint hij niet langer bij Lu Gia Jen. Het was volgens Krijgsman steeds moeilijker om sterke trainingsmaten voor Simeon te vinden bij de relatief kleine judoclub en op Papendal kan hij zich wél dagelijks meten met de Nederlandse top.
Op de achtergrond speelt Krijgsman nog steeds een belangrijke rol in het leven van zijn voormalige pupil. Ze zien elkaar regelmatig, ook buiten de sport. Hun vriendschap ontstijgt inmiddels de judomat.