Draagmoeder te huur

Jarenlang was Thailand de plek waar veel westerse koppels een kind hoopten te krijgen. Maar na verschillende schandalen kwam er daar in 2015 een verbod op het draagmoederschap. Sarah Haaij reisde naar Zuidoost-Azië om in de kwestie te duiken.

“Zo was er een Amerikaans-Spaans homokoppel dat in de problemen kwam toen hun Thaise draagmoeder het kind niet meer wilde afstaan. Dat stel zag zich noodgedwongen een jaar langer te blijven in Thailand,” zegt Sarah. In Thailand kreeg dit schandaal veel media-aandacht. 

Na het verbod in Thailand trokken de draagmoederschapsklinieken massaal naar Cambodja. Nog maar een aantal jaar geleden waren daar nog geen vruchtbaarheidsklinieken. Opeens doken in Cambodja bureaus op die ervoor actief waren geweest in Thailand.

“Als ik 10.000 dollar kan krijgen dan verandert er wel wat in mijn leven,” zei een Cambodjaanse draagmoeder tegen Sarah. De vrouw werkt in een textielfabriek voor 180 dollar per maand. Daar moet ze zichzelf en haar zoontje van onderhouden.

Sinds november 2016 is het betaald draagmoederschap ook in Cambodja verboden. Maar in Georgië is regelgeving voor wensouders ten opzichte van andere landen veel soepeler. Na de geboorte van de baby zijn de wensouders wettelijk gezien de ouders, de draagmoeder heeft bijna geen rechten.

Marlies Pilon sprak in Georgië met een draagmoeder. “Ze kunnen opeens 31.000 euro verdienen. De draagmoeder die ik heb gesproken heeft een huis van dat geld gekocht. Haar armoedige situatie is in 9 maanden totaal veranderd.”

De wens om kinderen te krijgen is universeel en fundamenteel. Maar achter deze wens kan een schimmige industrie schuilen, die steeds weer in verschillende landen opduikt, op de plekken met zo min mogelijk regelgeving. Sarah en Marlies hopen met hun onderzoek een beter inzicht te geven in de wereld van het commercieel draagmoederschap.