Actie voor Turkse journalisten

Het is al lang heel slecht gesteld met de persvrijheid in Turkije, maar na de couppoging van vorig jaar zijn er nog veel meer journalisten aangeklaagd, gecensureerd en vastgezet. Ook niet-Turkse journalisten worden schandalig behandeld.

De druppel was half april het bericht dat de Duits-Turkse Deniz Yücel noodgedwongen in de gevangenis is getrouwd met zijn vriendin. Deze Duitse journalist, die ook de Turkse nationaliteit heeft, deed gewoon zijn werk voor de Duitse krant Die Welt en zit al veel te lang vast. Hij wordt nu zelfs beschuldigd van spionage en hulp aan terroristische organisaties. De persoonlijke bemoeienis van Merkel heeft tot nu toe nog niet geholpen.

Die Welt in Duitsland voert natuurlijk campagne voor zijn onmiddellijke vrijlating en dat wordt door heel veel journalisten en redacties in Duitsland gesteund. In Nederland blijft het erg stil en daarom ontstond bij ons spontaan het idee om ook hier solidariteit te betuigen. Het is begrijpelijk dat in Duitsland de aandacht zich vooral op Yücel richt, maar het gaat natuurlijk om alle journalisten in Turkije.

De actie is heel simpel. Het is een online steunbetuiging vanaf de werkvloer aan onze collega’s in Turkije. Een oproep via onze social media om alle journalisten vrij te laten en gewoon hun werk te laten doen. We hebben gekozen voor een krachtig beeld: de halve maan van de Turkse vlag die onderdeel wordt van een handboei.

Daarnaast plaatst iedere redactie die meedoet een foto van zichzelf, met plakkaten met daarop de hashtags die gaan over het gebrek aan persvrijheid in Turkije. Net zoals in Duitsland gebeurt. Bureau Buitenland is begonnen, maar het is een estafette en andere redacties haken aan, hopelijk zoveel mogelijk. Op 3 mei is het internationale dag van de persvrijheid en dan neemt ook de NVJ deze actie over.

Het is naïef om te denken dat Erdogan erg onder de indruk zal zijn. Of het enig effect heeft is helemaal de vraag. Maar moet je dan niets doen en zwijgen? Natuurlijk is er discussie geweest of wij als journalisten wel op zo'n manier actie moeten voeren. Hoe verhoudt zich dat tot onze professionele distantie?

Een aantal kranten en omroepen wilde om die reden dan ook niet meedoen. Die verklaren dat zij het onderwerp van de censuur in Turkije op journalistieke wijze verslaan. En dat is een heel respectabel standpunt. Ook kan het een afweging zijn of jouw correspondent in Turkije mogelijk in de problemen komt door zoiets. De tenen in Ankara zijn lang genoeg. Er mag gewoon geen kritiek meer zijn.

De redactie van Bureau Buitenland is ook geen actieclub. Maar in dit geval, omdat het gaat over collega-journalisten en persvrijheid, maken we toch een uitzondering en verklaren we ons solidair. Stel je voor dat je al negen maanden zonder proces vastzit in een cel en je hoort dat ergens in Europa collega’s steun betuigen? Dat je niet vergeten bent. Dat is toch al mooi.