Aan mijn stem.

Misschien is het raar om een brief aan mezelf te schrijven, maar zo goed ken ik je niet. Als ik opnames van mezelf hoor, klink je vreemd. Lager dan hoe je in mijn hoofd klinkt, met een accent dat zoveel verschillende invloeden heeft opgezogen dat ik je herkomst niet kan plaatsen. 

Lieve stem.

Er wordt gezegd dat je eerst je stem moet vinden, voordat je schrijver wordt. Een van de clichés of credo’s van de literatuur, net zoals show, don’t tell – oftewel laat zien, vertel niet. Ik denk niet dat ik je al gevonden heb, en toch is het me gelukt. Ik ben schrijver.

Dat show don’t tell, dat is me zo vaak verteld en ingewreven dat ik me eraan ben gaan ergeren. Ik wil me niet aan dat soort regels houden, het is juist de vrijheid die ik zoek, ik wil groots en prachtig losbreken uit de kaders van de wereld. Ik blijf hopen dat er ergens een plek voor me is die niet wordt beheerst door de sobere regels van de wereld, een wereld die ik sowieso al niet vertrouw. De wereld, die eeuwen heeft gedaan alsof de stem van vrouwen niet geldig en fascinerend is, de wereld, die langzaam opwarmt tot het onze adem beneemt – die wereld denkt me kunnen te vertellen hoe ik mijn verhalen moet vertellen. Alsof er één manier is en niet een oneindig aantal mogelijkheden. Show dont tell, Als ik niet mag vertellen, wat heb ik dan aan een stem?

Misschien pijnlijk voor je om te horen, maar meer dan van mijn eigen stem houd ik van die van anderen. Ik heb mijn persoonlijke stemmenverzameling. Een vriendin vertelde me eens dat wie leest, nooit eenzaam hoeft te zijn. Ik hou ervan om heel veel boeken van dezelfde auteur te lezen net zolang tot mijn stem verdwijnt en meer als de hunne klinkt, en dán begin ik de pagina te vullen. Ik hou ervan om vele stemmen in mijn werk te horen, om me te omringen met een koor van stemmen, die ik componeer en monteer tot een grillig bouwwerk van taal en betekenis.  

Lieve stem. Hoeveel boeken ik ook schrijf, je zal aan me blijven ontsnappen. Ik zal nooit echt weten hoe je klinkt. Maar al is er maar één persoon die jou wel hoort. Die jou prachtig vindt. Dat gun ik jou.