zijn jullie kwaad

of is de leesbril vergeten?

rimpels, jullie zijn het verslag van een groot verlies, een klein verdriet, een iris in een vaas

totaal ontspannen

toch niet, toch niet

altijd waakzaam

in gepeins verzonken

dromerig

 

wanneer de ogen concentratie knijpen dan worden jullie lijntjes vol focus

wanneer de ogen toe dan is alles rustig vlak en best wel saai

 

een mens zonder rimpels is geen mens

maar een standbeeld dat zijn bestaan verzwijgt – waar het

leven aan voorbij vaart

de charme van rimpels is dat ze altijd de waarheid spreken

ik moet denken aan het gerimpelde bulldoghoofd

van de Britse dichter W.H. Auden

een orgie van rimpels

een hoofd waar rimpels als lasso’s omheen zijn geworpen

waar sigarettenrook en deadlines hun terreur hebben aangericht

waar op elke rimpel een sonnet geschreven kan worden

zo’n hoofd wil ik ook maar ik rook niet want ik hardloop,

 rimpels zijn onze boomringen

 

dikker dunner langer, meer rimpels dan dromen, dan ga je goed

rimpels zijn het trappetje naar de waanzinwolken

naar de woeste hemel

naar de dood

die het zonder rimpels stellen kan

helaas