“Het was een reminder dat menselijkheid bestaat uit contact. Dat je elkaar kan zien en aanraken,” besefte schrijver en journalist Pete Wu toen hij It Was Romance las van Miranda July. In zijn literaire levensles deelt hij zijn bedenkingen over technologie die mensen samen probeert te brengen. Creëert technologie niet een grotere afstand tussen mensen? Verliezen we daarmee niet het fysieke contact dat ons juist bindt?
Een troostrijk advies, een nastrevenswaardig ideaal of een paar woorden die je op een bepaald moment gewoon even moest horen. Sommige boeken maken extra indruk. Brommer op zee vroeg zes schrijvers naar hun literaire levenslessen. Met: Babs Gons, Martijn Simons, Marjolijn van Heemstra, Erdal Balci en Babeth Fonchie Fotchind.
Pete Wu
Babeth Fonchie Fotchind
“Laten we het idee van perfectie in een doos stoppen.” Dichter Babeth Fonchie Fotchind haalde haar literaire levensles uit het gedicht van de Argentijnse dichter Roberto Juarroz, Tiende reeks. 44. Hierin mag de drang naar perfectie bewaard worden. Toch pleit Fotchind ervoor om in ons dagelijks leven onze onmogelijkheden en imperfecties te accepteren. Opdat we (hopelijk) zachter voor elkaar kunnen zijn.
Babs Gons
“One thing I don’t need is any more apologies.” Babs Gons vertelt over en leest voor uit het boek For Colored Girls Who Have Considered Suicide When the Rainbow Is Enuf van Ntozake Shange. Een gechoreografeerd gedicht, waarin verhalen van vrouwen verteld worden door zeven vrouwen. Pijnlijke verhalen, waarin ook juist veel hoop schuilt, volgens Babs Gons. Het boek leerde haar veel over gunnen, je waardigheid behouden en je niet laten kooien.
Martijn Simons
“Bestudeer en bestuur elkaar.” Dit devies komt uit het essay ‘Hey, Mickey!’ van de bundel Pulphead van John Jeremiah Sullivan. Hierin gaat een gezin, met een ander gezin, naar Disneyworld in Florida. Schrijver Martijn Simons doopte dit advies om tot het motto van zijn boek Heidelberg. Voor hem brengt het inzicht rust, vooral in situaties waarin je de ander zou willen veranderen.
Marjolijn van Heemstra
Ben je beperkt tot leven volgens de kloktijd? Marjolijn van Heemstra gelooft van niet. Soms gaat de tijd langzamer, soms sneller. Trauma kan tijd versplinteren en sommige dingen gaan zelfs nooit voorbij. Nooit kon ze voor dit gevoel taal vinden, totdat ze Slachthuis vijf van Kurt Vonnegut las. Dit boek gaf haar een gevoel van bevrijding, een levensles en een terugkerend thema in haar werk.
Erdal Balci
Is concurrentie altijd goed? En tot welke hoogte zijn ambities nog leefbaar? Schrijver Erdal Balci besefte dat hij ongelukkig wordt van de strijd met anderen. In het boek Schaaknovelle van Stefan Zweig vond hij een alternatief. Liever meet hij zich aan zichzelf, net zoals het hoofdpersonage Dr. B. in het boek. Op het randje van waanzin, beslist hij tijdens een schaakwedstrijd dat strijden tegen anderen niet voor hem is weggelegd.