NPO Doc, 22.00-23.40 uur
Het verhaal van de band Death had uit Back To The Future kunnen komen. Een punkband in de tijd dat punk nog niet bestond. Een band uit de toekomst.
Bobby, Dannis en David Hackney, drie zwarte tieners uit Detroit, groeiden op in de gouden tijd van Motown. Ze kochten muziekinstrumenten en noemden zichzelf The Rock Fire Funk Express, omdat ze nog niet wisten of ze funk of rock wilden spelen.
De leider van de band was David, de oudste van de drie, die na een optreden van The Who in Detroit een vreemde glans in de ogen had. De band heette vanaf dat moment: Death.
En ze speelden geen funk meer, maar alleen nog maar ‘rock-’n-roll zoals rock-’n-roll bedoeld was’. Led Zeppelin op de speed, Pete Townshend met adhd en een zanger die meer schreeuwde dan zong. De legendarische platenbaas Clive Davis kreeg hun demo en hoorde dat het goed was. Hij gaf ze een contract van 20.000 dollar. Onder één voorwaarde. De naam Death moest veranderen. Bobby en Dannis gaven elkaar een high five, maar David bleef strak voor zich uitkijken. Death moest Death blijven.