Bij Lenins buitenverblijf verrees in 1987 ook een museum. Twee curatoren koesteren zijn erfenis.

2Doc: Leninland
Donderdag, Nederland 2, 0.00-0.55 uur

Vladimir Iljitsj Oeljanov, beter bekend als Lenin, liet in 1923 op aanraden van zijn arts het ongezonde Kremlin voor wat het was en vestigde zich op zijn landgoed Gorki Leninskiye, 35 kilometer onder Moskou, waar hij een jaar later overleed. Dit luxueuze landhuis was na de revolutie in 1918 afgepakt van een adellijke familie en toegewezen aan de eerste Sovjetleider, die er herstelde van een aanslag op zijn leven. Op dit landgoed werd nog in 1987, in de nadagen van het communistische systeem, een groot museum gebouwd, een witte blokkendoos die Lenins persoonlijke bezittingen herbergt en waarin de grondlegger van het leninisme in alle toonaarden wordt verheerlijkt.

Omdat de Sovjet-Unie al snel na de opening werd opgedoekt, werd het museum een merkwaardig anachronisme, relict van een voorgoed afgesloten tijdperk. Het aantal bezoekers liep terug van 3000 tot enkele tientallen per dag, maar dat zijn dan ook hardnekkige volgelingen. Ze geloven in Lenins weg naar het socialisme of verlangen terug naar tijden van weleer, toen de Russische samenleving nog fatsoenlijk was en het kapitalisme de grote vijand. Op zijn webpagina probeert het museum ook in onbeholpen Engels buitenlanders te lokken: ‘Gorky Leninskiye not only keeps safe memory of Vladimir Lenin in its museums, but it is the only storage of material things which surrounded Him in Soviet period.’
Ja, was Hij er nog maar, vinden ook de beide curatoren. Natalja (52) is docent geschiedenis aan de lokale school en onverminderd idolaat van de grote leider. Jevgenia (56) is naast wetenschappelijk onderzoeker ook new-ager en slaat boeiende wartaal uit. Uit alle macht koesteren beide hoofdpersonen in de geestige documentaire Leninland (2013) van Askold Kurov hun voorbeeld en proberen ze de museumbezoekers te interesseren voor Lenins leer en nalatenschap, waaronder zijn dodenmasker, bibliotheek en een Rolls Royce. Dit achterhoedegevecht leidt tot komische en aandoenlijke taferelen, waarbij de regisseur knap weet vol te houden dat hij beide dames serieus neemt.