Peter hoopte een ‘gewoon’ meisje te vinden in de nieuwe wijk voor geestelijk gehandicapten en ‘normale’ mensen.

2Doc: Ik hoor hier niet thuis
NPO 2, 23.00-0.20 uur
Peter Schuster, de hoofdpersoon van de documentaire Ik hoor hier niet thuis (2014) van Mercedes Stalenhoef, woont al jaren op het terrein van de instelling voor verstandelijk gehandicapten waar Stalenhoef ook al twintig jaar parttime werkt. Beide liefhebbers van muziek en roken komen elkaar regelmatig tegen. Terugkerend thema: het verlangen van Peter naar een meisje. Bij voorkeur een gewoon meisje uit de maatschappij. Zelfstandig wonen, een vrouw, kind, een gewoon normaal leven leiden. Dat is zijn droom. En Peter was er altijd van overtuigd dat die droom werkelijkheid zou worden. Want in die instelling, daar hoort hij niet thuis, ‘hier snappen ze toch niet wat een relatie is’ zegt hij.

Stalenhoef (Ik wil nooit beroemd worden, Carmen meets Borat, Karsu) vond het een mooi en actueel onderwerp. Ook omdat Peters droom dichterbij lijkt te komen. Want de overheid wil geen instellingsterrein meer, maar ‘geïntegreerd’ wonen. Geen gehandicapten in ‘reservaten’, maar als onderdeel van een ‘gewone’ woonwijk. Dus gaat het toch al verouderde instellingsterrein feestelijk op de schop en komen er nieuwe moderne gebouwen voor de bewoners. De huizen voor de gewone mensen zullen volgen. 

De documentaire gaat heel mooi mee met de gedachtewereld van de bewoners die geconfronteerd gaan worden met ‘gewone mensen’. En omdat Stalenhoef Peter meer dan tien jaar heeft gevolgd en gefilmd zie je niet alleen het ‘groeiproces’ van Peter, maar ook hoe het leven op zo’n terrein was. Een dorp in een dorp met feesten, een café waar Peter zijn liefde voor muziek kon uitleven op de drums; een geborgen wereldje. Er is twijfel, maar in het begin zeker ook de hoop om onderdeel te kunnen zijn van de samenleving.

‘Zijn het normale mensen of gewone mensen die hier komen wonen,’ vraagt een bewoner. ‘Gewoon normale mensen,’ is het logische antwoord. Maar de wens tot ‘omgekeerde integratie’ werkt in theorie beter dan in de werkelijkheid. De normale mensen zijn helaas nooit gekomen.