Hoe geef je het leven vorm als niks je in de weg lijkt te staan? In Kinderen van het succes volgen vier jonge filmmakers vier jonge filosofen.

2Doc: Kinderen van het succes
NPO 2, 23.00-23.55 uur
Bewegende beelden van een menselijke foetus. Het is aandoenlijk: in modderige bruintinten is een wezentje te zien, met kleine handjes, een minuscuul neusje en bolle ogen. Traag beweegt het aan een navelstreng in een cirkelende soep. Ach gut, ben je geneigd te denken, hoe onschuldig is het nieuwe leven? Maar een vrouwenstem van buiten die weldadige baarmoeder doorbreekt al snel de idylle: ‘Wij zijn opgegroeid in de jaren negentig, en zijn de kinderen van het succes,’ zegt ze. ‘We kunnen zeggen dat onze generatie de vruchten heeft geplukt van enorme welvaart en vrijheid. Is het gewicht hiervan te zwaar om te dragen?’

Nog meer vragen volgen in Kinderen van het succes (2014), de mozaïekdocumentaire die vanavond wordt uitgezonden. Het zijn vragen van de jonge filosofiepromovenda Rozemund Uljée: ‘Ik denk dat we gewend zijn om altijd onze zin te krijgen. We hebben alle ruimte om onszelf en onze idealen te realiseren. We hebben geleerd dat we vrij zijn, dat we autonoom zijn. Wat staat ons nog in de weg? Maar zijn wij eigenlijk wel in staat ons leven vorm te geven?’  

Je weg vinden in een wereld zonder vaste kaders is een flinke dobber, maar in Kinderen van het succes wordt vanachter laptops en latte macchiato’s niet gekniesd. Vier jonge filosofen, vastgelegd door vier jonge filmmakers, gaan, gewapend met ideeën uit de filosofie, aan de slag met Uljée’s vragen. Ze zijn er namelijk allemaal van overtuigd dat denken ons voelen en handelen beïnvloedt, en dat denken helpt bij het vinden van je plek in een wereld waarin de keuze reuze is.

Het eindresultaat is een inspirerende documentaire, die genoeg denkkaders biedt. De sprankelendste van de vier hoofdfiguren is promovendus Arjen Kleinherenbrink. Als een rapper op het podium poneert hij energiek zijn ideeën. Volgens hem leven wij vooral vanuit de angst er niet toe te doen als we niet gezien worden door anderen. We zijn producten, vindt hij. Producten, waarvan het niet zo belangrijk is wat ze kunnen, maar waarvan het veel belangrijker is wat de waardering van anderen over die producten is. Volgens Kleinherenbrink is het gevolg dat dingen goed zijn om dat ze goed gevonden worden, in plaats van dat ze daadwerkelijk goed zijn. Even is het stil. Dan wordt hij overvallen door een gedachte. Grinnikend: ‘Je kijkt momenteel naar een documentaire met iemand die wordt aangevoerd als aanstormend talent. Als jonge denker van Nederland. En dat talent heeft tegelijkertijd nul pagina’s gepubliceerd. Hij is nota bene nog bezig met zijn promotie.’