Film over Nobelprijswinnaar Derek Walcott is een liefdesverklaring aan hem en aan zijn eiland St. Lucia.

Het uur van de wolf
Nederland 2, 23.00-0.00 uur

In zijn productiefste jaren stond Derek Walcott tussen vier en vijf uur ’s ochtends op. Sterke koffie, een sigaret, de typemachine binnen handbereik en dan de Caraïbische zon zien opkomen. Voordat de rest van het eiland ontwaakte, had hij er al een halve werkdag op zitten. Dat calvinistische arbeidsethos dankt hij wellicht aan zijn protestantse opvoeding. De methodistische familie Walcott was een uitzondering op het grotendeels katholieke St.Lucia. Niet alleen in religieus opzicht trouwens. Alix Walcott was in 1930 zwanger van een tweeling toen haar echtgenoot overleed aan de gevolgen van een oorontsteking. Derek en zijn broer hebben hun vader nooit gekend, hun moeder gaf haar liefde voor de Engelse literatuur aan hen door. Hoewel ze als lerares en naaister niet veel verdiende, kreeg de jonge Derek de tweehonderd dollar die hij nodig had om op het naburige Trinidad zijn eerste poëziebundel te laten drukken. Alix Walcott overleed in 1990, twee jaar voordat haar zoon de Nobelprijs voor Literatuur zou krijgen.

Nu, ruim twintig jaar later, lukt het hem nog altijd niet een gedicht over zijn moeder met droge ogen voor te dragen, zo blijkt uit de film die Ida Does over hem maakte. Dat deze Surinaams-Antilliaanse filmmaker en journalist erin is geslaagd Walcott over te halen om mee te werken, verdient applaus, want hij heeft een notoire hekel aan journalisten.
In de film Poëzie is een eiland portretteert Does de grote dichter op zijn geliefde St.Lucia, waar hij op zijn oude dag weer is gaan wonen. Over de decennia die hij doorbracht als professor aan Amerikaanse en Engelse universiteiten wordt met geen woord gerept. Dit is voor alles een liefdesverklaring aan West-Indië en St.Lucia in het bijzonder. Does maakte een film vol betoverende Caraïbische plaatjes, waarin de uitwassen van de toeristen­industrie vakkundig buiten beeld blijven. Ook over de dichter zelf worden weinig kritische noten gekraakt. Elke geïnterviewde benadrukt hoe belangrijk hij is voor het eiland, en hoe bijzonder en geliefd hij is. Slechts een enkeling maakt voorzichtig gewag van zijn veeleisende karakter.
Wie nog nooit iets van hem las, krijgt daar na het zien van deze film wel zin in. Zijn poëzie is toegankelijk en zeer beeldend. Vorig jaar verscheen The Poetry of Derek Walcott 1948-2013. Een boek waarmee je gezien mag worden, zoals ook Obama bewees. Drie dagen nadat hij in 2008 de verkiezingen won, werd hij in Chicago gefotografeerd met een verzamelbundel van Walcott onder de arm. Dat inspireerde dichter Yusef Komunyakaa tot een gedicht, getiteld ‘The Day I Saw Barack Obama Reading Derek Walcott’s Collected Poems’. Eerste strofe:

Was he looking for St. Lucia’s light
to touch his face those first days
in the official November snow & sleet
falling on the granite pose of Lincoln?