Het uur van de wolf
Donderdag, Nederland 2, 23.00-0.00 uur
Als je als zesjarig wonderkind al wordt toegelaten op de prestigieuze muziekopleiding Juilliard in New York ligt de wereld van de klassieke muziek aan je voeten. De kleine Marvin Hamlisch zou dan ook opgeleid worden tot concertpianist. Beethoven, Mozart, hij speelde het allemaal moeiteloos na.
Maar de auditie van het jongetje verraadde al de creativiteit en eigenzinnigheid van deze bijzondere virtuoos.
Hij besloot namelijk niet Beethoven, maar de hit van dat moment te spelen: ‘I’m yours’, van popzanger Eddie Fisher. De strenge jury was verbaasd. Goed, maar wat kun je nog meer spelen? Daar had de kleine Marvin wel een antwoord op. ‘Ik kan dat liedje spelen, in iedere toonsoort.’ En dat allemaal op gehoor. De talentvolle jongen bleef het ‘lichte’ genre trouw en groeide uit tot misschien wel een van de beste componisten binnen de pop- en broadwaywereld die ooit geleefd hebben.
Maar de auditie van het jongetje verraadde al de creativiteit en eigenzinnigheid van deze bijzondere virtuoos.
Hij besloot namelijk niet Beethoven, maar de hit van dat moment te spelen: ‘I’m yours’, van popzanger Eddie Fisher. De strenge jury was verbaasd. Goed, maar wat kun je nog meer spelen? Daar had de kleine Marvin wel een antwoord op. ‘Ik kan dat liedje spelen, in iedere toonsoort.’ En dat allemaal op gehoor. De talentvolle jongen bleef het ‘lichte’ genre trouw en groeide uit tot misschien wel een van de beste componisten binnen de pop- en broadwaywereld die ooit geleefd hebben.
In de documentaire Marvin Hamlisch: The Entertainer volgen we het verhaal van de Amerikaans-Joodse componist, verteld door de vele mensen die met hem gewerkt hebben. Toch is Marvin Hamlisch tegenwoordig niet meer een naam die direct belletjes doet rinkelen. Het is een typisch gevalletje: ‘Is dat óók van hem?!’, wanneer je je realiseert dat hij het muzikale brein is achter A Chorus Line, maar ook de muziek van onder andere The Spy Who Loved Me componeerde. ‘The entertainer’ uit de film The Sting, de door hem geadapteerde Scott Joplin-song, was zelfs verantwoordelijk voor de herleving van het ragtime-genre.
De documentaire loopt op het rustige tempo van een pianoballad langs zijn jeugd, via zijn verlangens en de mensen die hij geraakt heeft, naar zijn successen en awards. Zo is Hamlisch een van de maar twee personen op aarde die de zogeheten egot (een Emmy, een Grammy, (drie) Oscars en een Tony) én een Pulizer Prize heeft ontvangen. (Richard Rodgers was de andere). Daarbij won hij ook nog twee Golden Globes. De film is een terechte ode aan een minder bekende, bijzondere entertainer.
De documentaire loopt op het rustige tempo van een pianoballad langs zijn jeugd, via zijn verlangens en de mensen die hij geraakt heeft, naar zijn successen en awards. Zo is Hamlisch een van de maar twee personen op aarde die de zogeheten egot (een Emmy, een Grammy, (drie) Oscars en een Tony) én een Pulizer Prize heeft ontvangen. (Richard Rodgers was de andere). Daarbij won hij ook nog twee Golden Globes. De film is een terechte ode aan een minder bekende, bijzondere entertainer.