Den vreemde is in dit geval Turkmenistan, een voormalige Sovjetrepubliek die dankzij de gas- en olievoorraden goed in zijn manats zit. Waes bezoekt deze jonge en zeker ook vreemde staat om te kijken of het een geschikt vakantieland is. Hij is meer dan welkom, maar dient zich wel aan tientallen strenge regels te houden. Niet praten met de bevolking, altijd in de buurt blijven van zijn begeleider en alleen filmen met toestemming. Sowieso nooit ezels filmen. De Vlaamse gast en zijn crew krijgen het beste hotel, altijd staat vervoer klaar en elke stap van Waes wordt vastgelegd door de Turkmeense televisie. Want die is maar wat blij met een nieuw buitenlands gezicht. En ook al heeft de succesvolle acteur veel camera-ervaring, regelmatig moet een stand-upje opnieuw worden gedaan. Niet vanwege een verspreking, maar omdat het decor niet helemaal vlekkeloos is. En daar houdt president Gurbanguly Berdimuhamedow dus niet van. Deze dictator, die waarschijnlijk mede vanwege zijn moeilijke naam niet zo bekend is, bewaakt dan ook met alle middelen het schijnbaar fraaie imago van zijn land. De witte marmeren gebouwen in de hoofdstad Asjchabad verblinden en de nationale vlag die er wappert staat vanwege zijn enorme formaat in het Guiness Book of Records.
Waes weet dat hij in een Truman Show zit van een megalomaan leider die niets aan het toeval overlaat. Turkmenen klagen daar niet over. En als ze dat wel doen, leert men ze dat wel af in de gevangenis. Door naalden onder vingertoppen te stoppen, elektrische schokken te geven en andere vormen van dagbesteding. Hoewel cellen soms niet hoger zijn dan 150 centimeter raken af en toe toch gevangenen zoek. Vervelend, vooral voor de familie, al zal de pers er niets over durven melden. Of dat een leuke vakantie in de weg staat mag u zelf bepalen. In de volgende afleveringen bezoekt vakantieman Waes onder meer de bestemmingen Zuid-Soedan en Iran. Ook niet leuk.