Atlas
Nederland 3, 20.25-21.25 uur
Ze was voor en gedurende haar wereldreis voorpaginanieuws; over de veertienjarige Laura Dekker had niet alleen Bureau Jeugdzorg, maar iedereen een mening. Kon en mocht dat wel, zo’n meisje alleen over de wereld laten zeilen? Dekker deed het. Na anderhalf jaar en een reis van ruim veertigduizend kilometer werd ze in januari 2012 de jongste die ooit rond de wereld zeilde. Daarna werd het grotendeels stil rond het ‘zeilmeisje’.
Tot vanavond dan, als ze in Atlas gedropt wordt aan de rand van de Sahara. In het nieuwe avonturenprogramma (denk aan Expeditie Poolcirkel) gaat een stel BN’ers op survivaltocht door het Atlasgebergte in Marokko. ‘Ik ben altijd geïnteresseerd in reizen en niet alleen op zee. Ik had van de Arabische cultuur ook nog niet veel gezien,’ verklaart Dekker (nu zeventien) telefonisch haar deelname. Ze is nog steeds geen fan van de media, vertelt ze, maar ziet een kans om haar ‘echte’ zelf te laten zien. ‘In Nederland is er nogal een verward beeld van mij, maar avontuur en reizen liggen mij veel beter dan naar rechtbanken gaan.’
‘Het maakte me verdrietig dat mensen dingen zeiden, terwijl ze mij helemaal niet kenden. Wat er gezegd werd klopte allemaal niet, maar mensen zeiden het wel. Dat was moeilijk voor me.’ Op een bepaald moment tijdens haar wereldreis was ze zo klaar met de bemoeienis van de overheid dat ze de driekleur op haar boot verving door de Nieuw-Zeelandse vlag. ‘Ik heb ze een kans gegeven, maar zelfs halfway across the world hielden ze niet op.’
Ook nu zullen er ongetwijfeld krantenartikelen aan haar gewijd worden. Survivallen in Marokko is geen solowereldreis, maar Dekker is nog steeds minderjarig. ‘Dat ze nog net geen achttien was tijdens de opnames, daar hebben we tijdens de productie rekening mee gehouden. De Avro maakt al vele jaren programma’s met minderjarigen, daarbij worden de regels van de arbeidstijdenwet altijd strikt nageleefd,’ reageert Atlas-eindredacteur Marcel Kuijer desgevraagd.
Zelf kan Dekker een kritische noot wel begrijpen. ‘Maar mensen zeggen dat met de gedachte aan een normale zeventienjarige of hun eigen kind, maar ik heb geen normale opvoeding gehad. Ik woon al drie jaar op mijzelf en verdien mijn eigen geld. In Nieuw-Zeeland is dat na je zestiende geen probleem.’
Ze woont inmiddels permanent op het eiland, bij Whangarei, waar ze ook geboren is. Ze heeft het nu ‘druk’; ze reist nog altijd veel, werkt onderweg en geeft presentaties, maar wil volgend jaar gaan studeren. Haar havodiploma heeft ze uiteindelijk niet gehaald, geeft ze toe. ‘Daar heb ik geen spijt van, want na een aantal tests ben ik geaccepteerd door een universiteit in Nieuw-Zeeland. Ik wil graag kapitein worden op een megajacht.’ En ja, dan kiest ze ‘natuurlijk’ de zeilrichting.