Drempel

Ik twijfel een seconde maar lees dan toch hardop: ‘Ruimte ijsjes.’ En vanaf dat moment blijf ik de hele dag met vreemde mensen in gesprek.
‘Ja,’ zegt de man, ‘ik deelde net ijsjes uit in de speeltuin, maar ik had niet genoeg voor iedereen. Dat kan natuurlijk niet.’
‘Nee,’ beaam ik, ‘dat kan niet.’
‘Iedereen krijgt een ijsje, of niemand.’
‘Precies.’
‘Het ziet eruit als een raket,’ zeg ik, ‘maar zo mag het natuurlijk niet heten, omdat het een ander merk is.’
‘Nee,’ zegt hij, ‘dat vinden de raketjes niet leuk.’
Ik sta mijn boodschappen nog in te pakken als hij afrekent. Vanzelf praat ik door.
‘Negen ijsjes voor één euro tien,’ zeg ik, ‘dat is geen geld.’
Ook daar zijn de man en ik het weer roerend over eens. Als hij achter mij langs moet met zijn ijsjes hoor ik het karton openscheuren. Hij geeft me een waterijsje.
‘Voor onderweg,’ zegt hij.
Aan mijn ijsje likkend loop ik van de supermarkt vandaan en de eerste man die me tegemoetloopt zegt: ‘Lekker, een ijsje.’
‘Ja,’ zeg ik.
’s Middags doe ik mijn administratie, zie weer eens dat ik moet bezuinigen en besluit om een van mijn drie kranten op te zeggen.
‘Waarom zegt u uw abonnement op?’ vraagt een aardige jongen aan de telefoon.
Ik vergeet dat het protocol is en vraag: ‘Wil je dat echt allemaal weten?’
Hij lacht.
‘Nou,’ zeg ik, ‘goed dan.’ En ik leg hem omstandig uit hoe het kwam dat ik plotseling drie kranten heb, maar geen tijd heb om er drie te lezen.
Hij blijft geïnteresseerd, dus ik zeg: ‘Ik heb mijn Cinevillepas net ook al opgezegd.’
‘Maar dat is toch jammer,’ zegt hij.
‘Ja,’ zeg ik, ‘maar ik ga te weinig.’ Ik weet heus wel dat er nog iets anders meespeelt en nu we toch een echt gesprek voeren, zeg ik: ‘En ik had vandaag ook al een verkeersboete, dus jullie krant moet eruit.’ Dat snapt hij. Gelukkig.
‘Vind je het goed?’ vraag ik ineens.
Er lijken wel honderden drempels te zijn tussen mensen en steeds opnieuw kun je besluiten er een over te gaan of niet. De eerste drempel is de hoogste; besluiten tegen een onbekende te praten. Daarna worden de drempels lager en de stappen gemakkelijker. Toestemming vragen aan een vreemde om mijn krant op te zeggen, is alweer net een stap te ver.