Ooit besloot ik om les te geven. Ik had daar op dat moment zelf geen zin in, maar ik had wel de hoop dat ik daar nog zin in zou krijgen en ik hield van de fantasie over mijn charismatisch docentschap. Ik kocht een nieuwe rugzak voor mijn lessen begonnen, een stijlvolle doch stevige rugzak, waar ik mijn papieren uit zou halen als ik voor de klas stond. Die rugzak stond voor iemand die ik nog niet was en helaas ook nooit zou worden. Ik heb dat lesgeven nog best een tijd volgehouden, maar het werd nooit zoals ik had gehoopt. Ik was nerveus, twijfelde over wat ik beweerde en voelde me heel wat minder betrokken dan je van een bevlogen docent mag verwachten. De mooiste herinnering aan de rugzak is het moment dat ik hem aanschafte in de Kipling-winkel, toen die tas nog symbool stond voor nieuwe mogelijkheden.
Heel veel later heb ik eens speciaal een boekentas laten maken met schouderbanden. Ik stelde me voor dat ik het land door trok en lezingen gaf, en al mijn boeken droeg ik dan mee in die leren schooltas. Ik hield van de fantasie dat ik enthousiast over mijn werk zou praten, maar ik bleef het ongemakkelijk vinden en ik zat uiteindelijk toch liever thuis te schrijven. Het mooiste aan die tas was niet hoe ik hem gebruikte – hij was ook nog te zwaar en er paste te weinig in – maar hoe ik hem bestelde, hoe precies ik kon uitleggen hoe mijn ideale tas eruitzag.
Toen ik net gescheiden was, kocht ik een enorme rugzak, want als ik alleen met mijn dochter met de trein naar opa en oma ging, moest ik mijn handen vrij hebben. Ik zag voor me hoe ik met die rugzak om ook nog gewoon mijn kind de trein in kon tillen. Deze fantasie werd werkelijkheid en het was net zo fijn als ik had gehoopt. Ik droeg de comfortabele rugzak met gemak, aan mijn hand liep de tweejarige die een kikker op wielen achter zich aan trok, ik zag ons in de weerspiegeling van de treinruit en ik was gelukkig.
Ik zoek opnieuw een rugzak omdat ik binnenkort op reis ga. Net nu ik had besloten dat ik niet van reizen hield, vroeg de ideale man me: 'Wanneer gaan we op vakantie?' en ik pakte mijn agenda. Men moet tenslotte niet krampachtig vasthouden aan een zelfbeeld. Ik zal werken op vakantie, dus gaat de laptop mee. Ik zie mijzelf op een Italiaans terras mijn computer uit een stijlvolle rugzak halen. In die fantasie houd ik van reizen. De nieuwe tas symboliseert mijn goede moed, flexibiliteit en de liefde. Mocht alles mislukken, dan gaat de tas iets anders betekenen.