In een huis. Voor het laatst had ik hem in dat huis gebruikt, ik had hem niet mee naar buiten genomen, maar hij was weg. Vier mensen zochten drie dagen lang. Ik vond het tekenend, verlies ik eens iets, verlies ik het in een huis. De zoektocht ging weer eens niet naar buiten, maar naar binnen. Eerst keken we op de tafels en de vensterbanken, toen onder de tafels en vensterbanken, en allengs in alle krochten van het pand. In en onder de bedden, tussen de vuile was, tussen de schone was, in de kelder, tussen het vuil, dieper en dieper het huis in, maar de portemonnee was weg.
Nu liep mijn kooplust de laatste tijd uit de hand, dus het voelde als een tik op de vingers van Onze-Lieve-Heer.
Wanneer ik zelf inzie dat ik teveel koop, stop ik daar niet abrupt mee, maar zin op manieren om goedkoper te kopen of alleen verstandige zaken. Zo heb ik voor een jaar aan voorraad witte a4’tjes in huis, gekocht op de dag waarop ik niets mocht kopen.
Aanvankelijk vond ik het natuurlijk vervelend, het verlies van mijn portemonnee, onhandig, kostbaar. Maar hoe langer we zochten hoe minder ik hem terug wilde vinden. Ik wilde een nieuwe portemonnee, ik wilde nieuwe pasjes. Ja, ik wilde mijn zorgverzekeraar bellen, de museumkaartvereniging, de creditcardmaatschappij, de bank. Ik wilde langs de bibliotheek, langs Artis en de Hortus en gloednieuwe pasjes laten maken. Ik wilde naar het gemeentehuis en mijn rijbewijs als vermist opgeven. Het was belachelijk. Het kostte tijd en geld maar ik kon het niet ontkennen, het voelde alsof ik mijn volwassen leven van voor af aan mocht beginnen. Zo is er altijd wel een sentiment voorhanden om iets nieuws te willen hebben. En nu moest ik wel.
De mensen aan de telefoon waren dan ook begripvol.
‘Goed dat u belt.’
‘Wat vervelend.’
‘Er zijn helaas wel kosten aan verbonden.’
Met elk tijdrovend telefoontje voelde ik me completer, met liefde betaalde ik voor nieuwe pasjes, en ook de verificatiekosten op het gemeentehuis – natuurlijk kost het geld om alles te verifiëren – betaalde ik zonder spijt. Voor een nieuw leven heb ik veel over.
Toen mijn nieuwe bankpasje binnenkwam, was ik oprecht teleurgesteld dat het er exact hetzelfde uitzag als mijn oude pasje.
In de eerste week van het nieuwe jaar verloor ik mijn portemonnee.