‘U bent rijk,’ zei de man, ‘wilt u uw tas openmaken?’
‘Ik ben rijk?’ vroeg ik, ik keek naar mijn tas, geen goedkope tas maar toch ook niet uitzonderlijk duur. Kende deze man de prijzen van dameshandtassen? Hij wees naar het voorvakje. Ik haalde mijn portemonnee eruit.
‘Ah,’ zei ik, ‘omdat ik zo’n dikke portemonnee heb. Ja, ik heb altijd graag veel kleingeld, dat is handig.’ Ik opende mijn portemonnee en liet hem trots al mijn munten zien.
Zodra de dingen hardop worden uitgesproken staan ze met koeienletters in het zicht, zeg maar gerust: In de weg. Dus in het uur erna kocht ik een lippenstift met alleen maar kleingeld en tot op de stuiver afgepast kocht ik haarparfum. Ja, dat bestaat, haarparfum. Ik wist het ook niet, tot ik het daar zag. Het rook lekker, het paste in mijn toilettas en of je nou parfum op je hals of op je haar spuit, dat is vast om het even.
Tegenover de cosmeticawinkel stond een massagestoel, waar ik als altijd met verlangen naar keek.
‘Onmiddellijke ontspanning,’ ik las het hardop. Er moest een twee euro munt in. Omdat ik heel zeker wist dat ik nog zo’n munt had, leek het ineens onvermijdelijk dat ik hem zou gebruiken.
Ik nam plaats op een grote stoel in de open cabine en na inworp van twee euro begonnen er mechanische vuisten in mijn rug te bewegen zodat die hol ging staan. Mijn hoofd werd in mijn nek geduwd zodat ik schuin boven me zicht had op een scherm met onderwaterbeelden van een koraalrif. Mijn benen werden vastgeklemd, dus als iemand mijn koffer naast me zou grijpen, zou ik er niet eens achteraan kunnen gaan. Ik lag vreemd te schudden in een openbare ruimte en de mensen die mij passeerden lachten om mij. Ik probeerde terug te lachen.
Er kwam een man naast me staan.
‘Is het lekker?’ Hij stak zijn hoofd in de cabine om te zien wat er op het scherm werd vertoond.
‘Vissen,’ zei ik met een bibberige stem door het schudden.
De dag ervoor zat ik bij de tandarts. Die heeft op het plafond een plattegrond van Amsterdam hangen. Daar had ik met meer plezier en ontspanning naar gekeken dan naar de onderwaterwereld in deze ontspanningscabine.
Gelukkig duurde de openbare ontspanning niet veel langer dan een tandartsbezoek. Maar het probleem van al dat kleingeld dat geen probleem was, was wel opgelost.