Spant

In de overtuiging geheel ontspannen in mijn bed te liggen, ga ik in gedachten mijn gezichtsspieren langs, en blijk ik een vreemde grimas te hebben. Een voor een laat een spier zijn spanning los, tot ik werkelijk ontspannen ben en vraag me af of deze nieuwe overtuiging weer een leugen is.

Is er verdere ontspanning mogelijk of is dat de dood? Op internet vond ik foto’s van menselijke gezichten, vlak voor en vlak na hun dood. Ja, dan zie je wat ontspanning is. Ik wil maar zeggen: totale ontspanning hoeft nou ook weer niet het ultieme doel te zijn. Wat me interesseert is dat ik er helemaal verkrampt bij kan liggen in de overtuiging zeer ontspannen te zijn.

Dr. Phil deed eens een test bij een van zijn gasten, van wie hij vond dat hij erg gespannen was, al sprak de gast dat zelf tegen. De gast moest gaan staan, Dr. Phil pakte een arm, bewoog hem omhoog en liet los. De arm bleef gestrekt in de lucht. Ik wachtte wat er verder ging gebeuren maar de test was al voorbij. Het publiek lachte, en ik snapte het niet.

Dr. Phil legde het mij uit, volgens hem was het normaal geweest als die arm weer naar beneden was gevallen, in plaats van strak in de lucht uitgestrekt. Applaus, dat had Dr. Phil maar weer mooi aangetoond, dat die man zich niet kon ontspannen. Ook de man zelf zag het in.

Ik protesteerde: wat is dit voor gekkigheid? Als iemand een ‘test’ met mij wil doen en mijn arm omhoog lift, dan neem ik aan dat die arm daar moet zijn voor de test. Ik zou hem daar zeker ook hebben gelaten en het zou geen teken van spanning zijn geweest maar een teken van mijn welwillende bereidheid samen te werken.

Ik denk hier al jaren aan. Het is lang geleden dat ik het op televisie zag en steeds als het terugkomt in mijn gedachten verdedig ik mijn eigen arm stijf in de lucht en ik blijf roepen dat het geen teken is dat ik niet kan ontspannen! En dat we in de aflevering met als thema karakterzwakte met dezelfde test kunnen laten zien dat alleen slappelingen hun arm laten vallen!

Niet zelden zijn het dit soort overpeinzingen waardoor ik met vertrokken gezicht in bed lig, mijzelf verdedigend tegenover Dr. Phil.