‘Deze zonnebrandcrème,’ zei de meneer van de drogist, ‘werkt op dna-niveau.’
‘Maar als dat waar is,’ vroeg ik mij hardop af, ‘mag je het dan wel verkopen?’
De man lachte verlegen, ‘nou ja, dat zeggen ze.’
Ik wilde helemaal niet vervelend doen, het was een aardige man en ik zei dat het een hele mooie tube was, dat is evengoed belangrijk, dus ik nam de zonnebrandcrème die op dna-niveau werkte. Het is niet zo dat ik graag kritisch ben in winkels, integendeel, maar als ik mijn vragen inslik en beleefd knik is het ook niet gezellig. Bij het testen van de parfums was de man opnieuw heel behulpzaam en hij waarschuwde me vooral niet mijn polsen waar hij de parfum op spoot langs elkaar te wrijven, ‘dan maak je het hart van de parfum kapot.’
‘Kan dat?’ vroeg ik.
‘Een geur heeft een kop, een hart en een staart,’ legde hij uit, en toen nog iets over de kop die het hart kon kneuzen. Mijn blik werd al glaziger. Hij zei dat je de volgorde van hoe de geur vrij komt verwart doordat je… Juist omdat de man zo aardig was wilde ik niet alleen maar beleefd naar hem knikken, zo’n man verdient oprechte aandacht en ik zei: ‘Het is toch een beetje abracadabra.’ Hij lachte beschaamd en zei dat hij het ook niet snapte, hij herhaalde maar gewoon wat ze hem hadden verteld. Nu moest ik stoppen met vragen stellen wilde het nog leuk blijven, en samen besloten we al snel dat het in ieder geval heel mooi klonk. Bij het afscheid beloofde ik plechtig nooit mijn parfum te kneuzen.
Toen ik mij de dag erop liet masseren bij een schoonheidssalon zei het meisje vlak voor ze begon dat deze massage niet alleen goed zou zijn voor de spieren maar ook voor de huid, omdat de crème die ze gebruikte echt heel erg voedend was. Ze herhaalde: ‘Echt héel erg voedend.’
Ze zei het stellig en ik knikte onmiddellijk, zonder glazige blik. Die crème zat al op haar handen en dat meisje ging die echt heel erg voedende crème zo op mijn rug smeren, we hadden er beiden niets aan om nu nog aan die voeding te gaan twijfelen. Als ik niets meer aan twijfelen heb, laat ik het met gemak na.
‘Deze zonnebrandcrème,’ zei de meneer van de drogist, ‘werkt op dna-niveau.’
‘Maar als dat waar is,’ vroeg ik mij hardop af, ‘mag je het dan wel verkopen?’
De man lachte verlegen, ‘nou ja, dat zeggen ze.’