In de BZT Show kunnen kinderen hun wensen laten vervullen. Een meisje dat dol op kaas is, wil zo graag eens een hele kaas hebben en daar een hap uit nemen. Nou, dat kan.

In de BZT Show kunnen kinderen hun wensen laten vervullen. Een meisje dat dol op kaas is, wil zo graag eens een hele kaas hebben en daar een hap uit nemen. Nou, dat kan. Ze zetten haar voor een muur van grote opgestapelde kazen en ze geven haar één zo’n hele kaas waar ze van mag eten.

Ik loop voor de televisie langs als dit allemaal gaande is. Het meisje wil net een hap nemen, ik kijk niet, ik heb andere dingen te doen en ik loop de kamer uit, maar de presentatrice zegt: ‘Nee, wacht even… dan tellen we af.’ Er klinkt nu tromgeroffel, ze zeggen: ‘Drie, twee, één…’ en ik loop snel terug de kamer in, want ineens moet ik toch zien hoe een meisje dat ik niet ken en dat me niet interesseert een hap gaat nemen uit een kaas. Drie, twee, één, nu. Werkt altijd.

Een beetje knappe schrijver kan 300 pagina’s vullen met de vraag: ‘Hapt ze uit de kaas of niet?’ Of nog beter: ‘Ze gaat uit de kaas happen, maar pas op het eind, let maar op!’ Behalve dat je het boek ademloos uitleest, wil je daarna ook kaas.

Dramaturgie. Spanningsopbouw. Alles komt goed met de juiste volgorde. Als ik nog eens een non-fictie boek moet schrijven, dan graag over het begrip ‘volgorde’.

Volgorde is een levensbelangrijk begrip. Mooie noten in een beroerde volgorde en je hebt een lied van niks. Volgorde is belangrijk voor je levensgeluk. Zo mogen er best mensen van wie je houdt sterven als het maar in de juiste volgorde gebeurt. Op je tachtigste slaak je een zucht van verlichting als er op de juiste volgorde gestorven is en je blaast tevreden je adem uit voordat je kinderen dat hebben gedaan. Na mij de zondvloed.

Mijn dochter kan niet schrijven en typt willekeurig wat en dat moet ik voorlezen: ‘Nmabd ededjpeoijdpoej nmopwp.’ Woedend roept ze: ‘Waarom schrijf ik nooit iets moois?’ Volgorde.

Omdat je werkelijk alles kunt beschouwen aan de hand van het begrip volgorde, vermoed ik ook dat volgorde helemaal geen belangrijk begrip is. Het omvat veel te veel en dus niets.

Het ligt er maar net aan in welke volgorde ik ouwehoer over het begrip volgorde wil de lezer overtuigd raken van het belang van het begrip volgorde wat dus weer bewijst hoe belangrijk de volgorde is of niet.