In een boek over kunstenaars en depressie las ik vorig jaar dat antidepressiva je minder kritisch zou maken waardoor je slechter werk levert. Dus toen de antidepressiva dit jaar zijn werk begon te doen en ik soms tevreden zat te schrijven, dacht ik al snel: o god, ik ben minder kritisch geworden, ik denk dat het goed is maar dat is de antidepressiva. Dan moest ik alles nog eens nalopen, weer herschrijven. Ik werd erg vlijtig van de antidepressiva.
Een vriend van me zei: ‘Ik moest laatst aan je denken,’ en hij kwam met een anekdote over de keer dat hij niet meer wist wat waar was, wat hij wel of niet gezegd had.
‘Ik ken dat gevoel heel goed,’ zei hij, ‘maar nooit als ik nuchter ben. Ik ben gewend te denken, ach dat die muren op me afkomen dat is niet erg, dat is de coke/xtc/alcohol, maar dít was pas echt griezelig.’
Inderdaad, dacht ik altijd, mijn werkelijkheid is al onbetrouwbaar genoeg, ik moest maar niet aan de drugs gaan. Ik denk nooit: ach, dat is de coke. Ik denk: ach, dat ben ik. Daarna roep ik heel hard tegen mezelf dat ik niet besta.
Soms denk ik in de ochtend al veel ellendigs na elkaar, de uitkomst zou een huilbui moeten zijn maar die komt maar niet en ik sta gewoon op. Ik denk dan niet dat ik het ben die opsta. De goede moed schrijf ik toe aan de antidepressiva. De antidepressiva maakt me heel bescheiden.
Een vriendin belde me. Haar antidepressiva was op en het was weekend, we slikken hetzelfde merk, of ik nog wat had. Het regende, haar vriend kwam speciaal even met de auto langs om wat op te halen. Ik vond een mooi klein zwart envelopje waar reserveknoopjes in hadden gezeten, ik stopte de pillen erin en sloot het envelopje met een rode strik. Ik had er een dubbele dosis ingestopt, want zij slikt meer dan ik. Zo voelde ik me toch net iets beter en dat is ook een werking van antidepressiva.
In een boek over kunstenaars en depressie las ik vorig jaar dat antidepressiva je minder kritisch zou maken waardoor je slechter werk levert. Dus toen de antidepressiva dit jaar zijn werk begon te doen en ik soms tevreden zat te schrijven, dacht ik al snel: o god, ik ben minder kritisch geworden, ik denk dat het goed is maar dat is de antidepressiva.