1. Thomas Friedman heeft de uitspraak gedaan dat niemand ooit zijn huurauto heeft laten wassen. Het zou flauw zijn een persoon te zoeken die dat wel heeft gedaan, want wat hij wilde zeggen is duidelijk: willen mensen zich ergens verantwoordelijk voor voelen, dan moeten ze het bezitten. Wat de vraag oproept of ouders hun kinderen bezitten. En werkgevers hun werknemers?
2. Veel mensen huren hun woning en voor die woning voelen ze zich doorgaans verantwoordelijk. Het probleem van de huurauto zit niet alleen in de huur, maar ook in de betrekkelijk korte tijdsduur dat je erin rondrijdt.
3. Zouden mensen die in zogenaamde zipcars rondrijden zich verantwoordelijker voelen voor die auto dan een toerist die op Cyprus een autootje huurt om daarmee een week op het eiland rond te rijden?
4. Loonarbeid is een vorm van huur. Er was een tijd dat sommige mensen loonarbeid schandelijk vonden. Die tijd ligt achter ons. Er zijn een hoop mensen die de euro en de eu willen afschaffen, loonarbeid vindt iedereen tegenwoordig eigenlijk in orde. Zou de werknemer zich weleens een huurauto voelen? Zou hij weleens denken: de baas heeft weer een dag in mij gereden, maar schoonmaken ho maar?
5. Een ghostwriter is een schrijver die zich verhuurt om het verhaal van een ander persoon op te tekenen. Ook personen die voor politici redevoeringen schrijven, zijn gehuurde schrijvers. Laten we niet neerkijken op dergelijke schrijvers.
6. Kun je zeggen dat je de tandarts huurt als je naar de tandarts gaat? Dat zal de tandarts ongetwijfeld onprettig vinden, maar het is een mogelijkheid waarmee we rekening moeten houden.
7. Een vriend van me wil het recht op bezit afschaffen. Mijn wellicht conservatieve vermoeden is dat mensen bezit prettig vinden, en zelfs als ze overgaan tot de huur van deze of gene hechten ze aan een zekere exclusiviteit. Ze weten dat hun tandarts in meer monden kijkt, maar ze vinden het prettig dat hij dat niet doet terwijl zij in de stoel zitten. Ze willen geen tandarts die als het ware simultaan aan het schaken is.