1. Een jaar of vijftien geleden at ik in een Italiaanse stadje ravioli gevuld met ezelvlees. Het was verrukkelijk. Toen een literair tijdschrift me onlangs vroeg om mijn favoriete recept, refereerde ik aan deze ravioli. Als honorarium stelde ik voor dat de redacteur van dat tijdschrift dit gerecht voor mij zou bereiden. Er bleek echter een probleem: vlees van de ezel is niet verkrijgbaar in Nederland.
2. Er is ooit opschudding geweest toen in Amsterdam paardenbiefstuk werd verkocht als biefstuk van de koe; niemand schijnt het geproefd te hebben. Ik heb nooit mensenvlees gegeten, maar ik sluit niet uit dat ik ervan zou smullen als ik niet zou weten wat ik at.
3. Een man die veel gereisd had, vertelde me dat je mensenvlees het beste kon behandelen als soepvlees. Lang koken en dan eventueel met een staafmixer erdoorheen gaan. Je zou er goed ravioli mee kunnen vullen.
4. Kannibalisme is een onderwerp dat ik vaker heb behandeld, maar het blijft actueel. Vermoedelijk is het duurzamer het vlees van familieleden te eten dan die familieleden te verbranden of in een kist onder de grond te stoppen.
5. In IJsland schijnt een fallusmuseum te zijn waaraan je na je dood je penis kunt doneren. Mijn vriendin wil dat ik dat doe, maar een andere vriendin zei: ‘Dat doe je toch niet, Arnon?’ Ik vermoed dat zij na mijn dood mijn penis wil. Daarover valt te praten.
6. Geslachtsdelen worden in Nederland zelden gegeten, terwijl bijvoorbeeld in Spanje de ballen van een stier een delicatesse zijn. Dat het leven van ieder mens in principe hetzelfde waard zou moeten zijn, betekent niet dat ze allemaal hetzelfde moeten eten.
7. Zijn er lezers van de VPRO Gids die weten waar ik vlees van de ezel kan krijgen? Of die eventueel bereid zijn mij een oude ezel te verkopen die toch op euthanasie zit te wachten?
8. Kan een dier om euthanasie vragen? Of is het het baasje van het dier dat namens hem of haar om euthanasie vraagt?
9. Word je wat je eet?
10. Zijn mensen goden voor dieren?