1. Recentelijk liet een Nederlandse uitgever weten niet met mij deel te willen nemen aan een discussie over Mein Kampf. Zou ik hem beledigd hebben vroeg ik me af? Moet je mensen die je beledigd hebben doodzwijgen?
2. Mensen die je beledigd hebben, dien je uitermate, misschien zelfs overdreven vriendelijk te bejegenen. Bent u zich ervan bewust dat u iemand beledigd heeft, zwijg over de belediging. Wacht tot de ander erover begint. U kunt natuurlijk preventief uw excuses aanbieden, maar dat kan overbodig zijn. Stel dat je zegt: ‘Sorry dat ik gisteren riep dat je flaporen had,’ en dat de ander dan antwoordt: ‘Ik dacht dat je dat liefkozend en ironisch bedoelde.’
3. Je kunt diep gekwetst zijn door andermans beledigingen, maar eigenlijk is dat een grote eer voor degene die doelbewust beledigt. Veel beter is het om nooit gekwetst te zijn. U kunt bijvoorbeeld op verjaardagsfeesten en tijdens sollicitatiegesprekken zeggen: ‘Ik ben niet te kwetsen, zeg maar tegen me wat je wilt.’
4. Mensen die snel beledigd zijn, kunnen samenkomen met mensen die dat niet zijn om van hen te leren. Een samenleving functioneert immers het beste als mensen niet snel beledigd zijn, wat niet betekent dat u elke dag om vijf uur tegen uw baas moet roepen: ‘Ik haat je.’ Het zou wel fijn zijn als de baas een briefje bij de koffieautomaat hangt met de tekst: ‘Ik heb ook de mensen die mij haten lief.’
5. Ouders moeten zich nooit beledigd voelen door hun kinderen. Kinderen mogen zich wel eens beledigd voelen door hun ouders.
6. Het is gezond om één keer per week iemand te beledigen. Zoek daarvoor een figuur uit die de belediging aan kan en bespreek met deze persoon wat hem binnenkort te wachten staat. Zeg bijvoorbeeld: ‘Ik wil je aan het eind van de week beledigen. Wat zijn je zwakke punten? Dan weet ik waarop ik me moet richten.’
7. Wie een date heeft, doet er goed aan snel uit te zoeken of de date zich makkelijk laat beledigen. Eerst beledigen en dan seks is de beste volgorde. Eerst seks en dan beledigen is gemeen.