Productiviteit

1) Alle wetten, alle moraal komt neer op een poging het ongebreidelde menselijke verlangen naar genot aan banden te leggen. De economische waarheid van de moraal waarmee wij om de oren worden geslagen, is dat de mens iets moet opleveren. Een genietend mens is zelden productief. Van jongs af aan wordt ons daarom met harde hand duidelijk gemaakt dat wij niet moeten genieten, maar leren en werken.

2) Het loflied op de verzorgingsstaat dat met name zogeheten progressieve mensen graag aanheffen, komt erop neer dat de overheid zich moet bekommeren om nietproductieve mensen: zieken, bejaarden en werklozen. Zij die productief zijn, hebben uiteraard geen tijd om zich te bekommeren om de overtollige, niet-productieve mensen. De verzorgingsstaat is dus niet zozeer een symptoom van georganiseerde solidariteit als wel een poging het productieproces zo ongestoord mogelijk te laten verlopen. Dat veel mensen dit niet zien, duidt op een zekere naïviteit.

3) De productieve burger is in zijn vrije tijd ook een consumerende burger. Consumeren is gecontroleerd genieten. Het genot is de worst die de hond wordt voorgehouden, de worst waarmee de hond wordt beloond voor wenselijk gedrag.

4) Het denken in productiviteit heeft ons zogeheten privéleven beïnvloed. De ontmoeting met de ander moet iets produceren: gezelligheid, tederheid, een orgasme. Het productieproces van een relatie: eerst samenwonen, dan trouwen, vervolgens kinderen krijgen, en daarna de teleurstelling te boven komen dat huwelijk en kinderen tegenvallen, et cetera.

5) Ook uitgaan in cafés, disco’s en nachtclubs staat in het teken van efficiency. De grofheid die sommige mannen tentoonspreiden bij het versieren van vrouwen, een benadering die sommige vrouwen buitengewoon prettig lijken te vinden, komt vermoedelijk voort uit de behoefte geen tijd te verliezen. Tijd is geld.

6) Waar het productieproces hapert, worden zorgverleners ingezet om de machine van smeerolie te voorzien.