Donderdag 30 mei van 23:50 tot 01:20 op Nederland 2.

De VPRO belde met Eugene Jarecki en stelde hem enkele vragen over de context en impact van deze film. De documentaire won het Sundance Festival 2012 met zijn intelligente behandeling van een complex vraagstuk. De titel, The house I live in, is al even gelaagd als de film zelf. Jarecki licht toe:

Jarecki heeft zich altijd betrokken gevoeld bij de worstelingen van Afro-Amerikanen. Als kind van Joodse emigranten is hij opgegroeid met een sterke gevoeligheid voor onrecht en discriminatie, waardoor hij een sterke compassie voelt voor het leven van Afro-Amerikanen.

Toen hij opgroeide in New Haven en zag hoe zijn vrienden ook na de Civil Rights Movement nog achtergesteld waren, stelde hij zich ten doel erachter te komen wat ze tegenhield. Al snel stuitte hij op drugs: de verslaving, de handel, en de criminalisering - in alle opzichten trekken Afro-Amerikanen aan het kortste eind.

'Veel van de problemen in deze film zijn een stuk ingewikkelder dan ze op het eerste gezicht lijken. Ik verwacht van mijn publiek dat het zelf aandacht heeft voor de complexiteit van overkoepelende systemen. Als ik dat niet doe, krijgt de wereld er simpelweg een samenzweringstheorie of zwart schaap bij. Terwijl dit probleem nu juist het gevolg is van zoveel verschillende complotten - waarvan vele zeer begrijpelijk en verdedigbaar zijn - waardoor het gehele systeem een verschrikking is geworden.'

Dat klinkt negatief, maar Jarecki gelooft wel dat het systeem veranderd kan worden, en dat die verandering bovendien al in gang is gezet:

'Hoe los je de verschillende problemen die drugs met zich meebrengen - de nationale gezondheid, de politiek - en de behoefte aan een verantwoordelijke regering? Ik denk dat veel landen hier nog iets van kunnen leren. Nederland is ook een voorbeeld van een gefaalde poging. Je hoort veel mensen pleiten voor legalisering, maar als je werkelijk kritisch bent tegenover de drug war, moet je drugs juist serieus nemen.' Jarecki legt uit:

De war on drugs is natuurlijk een typisch Amerikaans fenomeen, en Nederland heeft een heel andere geschiedenis waar het drugs betreft, maar toch waren we benieuwd: hoe kan een Nederlandse kijker zich verhouden tot The house I live in? Valt er iets te vergelijken, of hebben wij geheel andere problemen? Jarecki: