vijf aanstormende beeldmakers

Lotte, die voor Dorst eerder de podcast Aanraken en het korte item Kinderen kijken koffiedik maakte, studeerde in 2012 af als documentairemaker aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht.

We vroegen haar naar het belangrijkste wat ze daar heeft geleerd. Voor Lotte is dat de grote vrijheid en creativiteit die je als documentairemaker hebt. Maar om daar ook van te genieten, is inzicht en ervaring heel belangrijk. En daar is ze dan ook nu hard mee bezig. De laatste tijd maakt ze veel werk in opdracht, maar ook daar probeert ze de integriteit van documentaire te bewaken. Lotte is bezig met een nieuw plan voor een radiodocumentaire, waarin ze wil onderzoeken hoe taal onze sociale interactie beïnvloedt. Vormen we taal naar onze innerlijke beleving of andersom? Welke invloed hebben onze middelen die we elke dag gebruiken om ons uit te drukken? We zijn heel benieuwd naar Lotte’s bevindingen in haar toekomstige werk!

Bij BYOB vertoonde Dorst Kinderen kijken koffiedik, een kort filmpje over de onvoorspelbare toekomst.

Sophie, die ooit ook stage liep bij Dorst, is dit jaar afgestudeerd aan de Nederlandse Filmacademie en won met haar afstudeerdocumentaire My Silicone Love de publieksprijs. Hierin portretteert zij de Britse Everard, die zijn leven deelt met dertien levensechte poppen. 

Een van de belangrijkste dingen die zij geleerd heeft tijdens de opleiding, is het duidelijk communiceren met de crew. "Er kan niet genoeg over de film gepraat worden om hetzelfde voor ogen te hebben", aldus Sophie. Momenteel is ze bezig met drie verschillende projecten die ergens wel een raakvlak met elkaar hebben; vrouwelijke body builders, feeders en postorder bruiden. Vaak worden deze onderwerpen belachelijk gemaakt in de media. Met haar films wil ze laten zien dat mensen meer op elkaar lijken dan dat je in eerste instantie zou denken.

Tijdens BYOB vertoonden we OP=OP, een documentaire die Sophie maakte over een man met een bizarre eetverslaving. Zie hieronder.

Thessa studeerde dit jaar af aan de HKU, met een eigenzinnige, absurdistische stijl. In haar films zien we bijvoorbeeld personages trekken aan een dood paard en wachten op een bus die maar niet komt.

Haar werk ontstaat vaak met een beginbeeld, van waaruit zij op een intuïtieve wijze de rest van de film ontwikkelt. Maar het belangrijkste is om de juiste boodschap over te brengen. Het was daarom erg leerzaam om de mensen om haar heen te vragen om feedback op het script en de montage. Zo kon ze tussentijds toetsen of het goed zat. Binnenkort gaat Thessa script-continuïteit doen op de set van films van Daan Bakker en Aaron Rookus. Ook is ze een script aan het ontwikkelen voor een volgende, langere film. Ook hier lijken ongewone onderwerpen terug te keren. Thessa interesseert zich in mensen die niet meegaan in de routine van het alledaagse bestaan: "Waar het bij andere mensen automatisch gaat, vragen deze personages zich af wat ze op de wereld te zoeken hebben", aldus Thessa.

Tijdens BYOB vertoonden we haar afstudeerfilm Erkhii Mergen, or Why the Marmot Doesn't Have a Thumb, die op het NFF daarmee de Dioraphte Award en de Wildcard won. Hieronder alvast een voorproefje.

Afgelopen jaar studeerde Tom af aan de HKU met De Tom & Yuri Extravaganza. Dit project vertoonde Dorst ook tijdens BYOB. Samen met jeugdvriend Yuri, waarmee hij ook samen in de Nederlandstalige-show-punkband Orgaanklap zit, wilden zij een sketch-show zonder concessies en restricties maken.

Zijn grootste drijfveer is om iets te maken waar hij zelf om kan lachen. "Als je probeert in te vullen wat een publiek leuk zou vinden, dan ga je hen al snel bewezen concepten voorschotelen en schat je ze te dom in. En wanneer je doet wat je leuk vindt, verschijnt er vanzelf wel een publiek dat er net zo hard om kan lachen", aldus Tom. Zijn nieuwe droomproject is een kinderprogramma waarin jong-volwassenen weer helemaal stout mogen zijn. Deze mini-maatschappij bouwt aan een eigen bestaan van boomhutten en kattenkwaad. Ondeugendheid moet weer normaal worden.

Hieronder kan je De Tom & Yuri Extravaganza zien, een reeks onconventionele korte sketches.

Vera is in 2013 afgestudeerd aan de master-opleiding Animatie aan de AKV|St.Joost. Ze maakt sculpturen van vergankelijke materialen, zoals karton en papier.

En daarom speelt het vastleggen door middel van film en fotografie een belangrijke rol. Vanuit de wens om deze statische objecten te laten bewegen begon ze de sculpturen te animeren. In haar sferische stop motion films brengt ze beeld en geluid samen en vertelt ze persoonlijke verhalen met universele waarden. Momenteel werkt zij aan de vormgeving van een jeugdtheatervoorstelling. In de toekomst wil ze de mogelijkheden van interactive storytelling onderzoeken en analoge en digitale animatietechnieken combineren. Ze vraagt zich af in hoeverre de sfeer en ervaring de leidraad van een film kunnen zijn. 

Tijdens BYOB vertoonde Dorst haar afstudeerfilm How to catch a bird, een korte stop-motion animatie gebaseerd op een jeugdherinnering.