Csaba Bogádi is net als de stad Den Haag waar hij al 10 jaar woont, soms veel te druk en soms heel rustig. Deze dromer vind je op zijn allergelukkigst, en op zijn piekmomenten voor 4 films achter elkaar, alleen in een donkere bioscoopzaal. Met de mix van vers gezette koffiegeur en aroma van krantenpapier begint Csaba zijn dag, waarbij hij niet alleen Nederlandstalige, maar ook Hongaars- en Engelstalige nieuwsberichten verslindt. Deze slechte habit houdt Csaba’s blik op de snel veranderende wereld scherp, waarin hij ook nog zijn plek zoekt.
Binnen meerdere werelden leven is voor hem niet vreemd, want vroeger was hij ook altijd de toffe waterpolo boy én de gevoelige pianist tegelijk. Hij probeert de mooiste kanten van verschillende culturen in zijn werk te stoppen. Csaba streeft hierbij nooit naar het perfecte plaatje, maar wil zijn eerlijke blik op de wereld delen door de imperfecties te laten zien. De onvoorspelbare wereld laat hem niet tegenhouden, want deze visual storyteller is langzaam deze droom aan het waarmaken. Bij de VPRO Dorst Pitch vertelt hij samen met Sven het eerlijke verhaal van de avondwinkels: tussen 11 en 12.