1. Papa-olifant heeft zojuist de best truc uit het handboek voor jonge vaders aan zijn kleine gedemonstreerd. Met de hulp van de slurf van de moeder en het aandachtige publiek in de vorm van witte koereigers zegt hij tegen zijn kleine: “Ik kan je slurf laten verdwijnen. Papa is de magiër van de savanne”. Even denkt het beteuterde olifantje dat het slurfloos door het leven moet. Het kijkt vertwijfeld naar zijn losgemaakte slurf, maar de wanhoop slaat om in blijdschap als zijn vader de snuit weer op zijn kop drukt.
2. De witte koereigers staan als ontevreden studenten in het hoge gras. “Het zit me tot hier”, piept er een. “De grens is bereikt”, moppert de ander. De reigers zien een klein olifantje met zijn slurf zwaaien, het probeert vliegjes te vangen. De band tussen de olifanten en de reigers verloopt moeizaam de laatste tijd. Het twistpunt is het klapperen van de olifantenoren. Gebeurt dit te veel dan is er geen insect te makken, houden de olifanten de oren stil dan is er een overschot aan parasieten en is zelfs een olifantenhuid niet dik genoeg.
3. Het droogslingeren van een slurf kent vele varianten. Een aantal methodes: a) Nunchucks: Het olifantje speelt ninja en met de soepel zwaaiende slurf slaat het kleintje elke tegenstander knock-out. b) Geluidsslang: Een molenwiekende slurf maakt geluidsgolven. Hoe sneller het kleintje zijn snuit draait hoe hoger het geluid. De hyena’s vinden dit deze manier van droogslingeren bloedirritant. c) Stofzuiger: De slurf is een stofzuigslang, op de rug ligt het stof. Het kleintje slurpt de insecten uit de lucht, tot de stofzuigzak vol zit en er een keutel in het hoge gras valt.