Antwerpen droomt jaren van een park, Absolute Circus legt het in een kwartiertje aan.

Daar stond ik dan, het was donker en koud op straat, maar ik gloeide. Een stuk of tien man kwamen in circusachtige pinguïnjasjes aangelopen, ze hielden een rood bankje vast. Zo’n bankje dat je wel eens in een park ziet staan. Ze zwaaiden het heen en weer en sloegen daarmee de ruiten van de galerie kapot. ‘We zijn begonnen’ dacht ik.

Er hoeft voor mij niet veel te gebeuren om me voor twee weken samen met wat HKU studenten aan te sluiten bij een collectief dat Absolute Circus heet. Onder die naam wil ik wel meedoen aan een project om aandacht te trekken voor de gedempte Zuiderdokken in Antwerpen. De Zuiderdokken is op dit moment een plein van 9,8 hectare en is al jarenlang een parkeerplaats. Ooit was het een haven, maar die is gedempt omdat deze te oud en te smal was. Het laatste schip voer in 1967 het dok uit en nu is het nog altijd onduidelijk wat Antwerpen precies met die ruimte wil doen.
Ik vertrok naar Antwerpen en interviewde mensen over hun dromen voor dit plein. ‘Een strand’, ‘Een zwembad’, ‘Een park’. Ze zien het wel voor zich maar in werkelijkheid geloven ze niet dat het aangepakt gaat worden.
Hoe kunnen we mensen motiveren hun dromen waar te maken? Het borrelt. We kunnen een statement maken. Laten we in godsnaam de ecoterrorist uithangen. Dus besluiten wij van Absolute circus op zijn Vlaams van een parking een park te maken, dit om aan te geven dat er genoeg gepraat is en nu vooral tijd voor actie.

We zetten een galerie vol auto’s en maken er een parkeerplaats van. Vervolgens spreken we een dag en een tijdstip af om met een bankje de ruiten in te slaan. De auto’s worden door het gebroken raam gereden. Er worden gaten in de grond geboord waar bomen in gezet worden en het bankje en een straatlantaarn worden op een uitgerolde grasmat geplaatst.

Ik schommel over ons vers gemaakte park. Als wij het in een kwartiertje kunnen, waarom heeft Antwerpen hun dromen dan nog niet waar gemaakt? Nu ik terug kijk naar de actie, zie ik het als een symbool voor een nieuwe start. Ik vind dat we gewoon maar moeten beginnen met de wereld mooier te maken in plaats van er alleen maar over te dromen.