Het blijft me echter verbazen hoe blij alle andere mensen met dat nieuws waren. Alsof er een nieuwe tijd aangebroken was. Alsof Radiohead zomaar met een nieuw gratis album kwam. Alsof iedereen denkt dat de nieuwe paus totaal iets anders gaat zijn. Een progressieve lesbienne met een voorliefde voor films van Wes Anderson ofzo. De kans dat dit zo is is volgens mij niet heelgroot, hoe leuk de films van Wes Anderson ook mogen zijn.
Mensen staan om een of andere reden altijd in de rij om dingen positief in te zien, ookal heeft de geschiedenis er een handje van om in herhaling te vallen. Niet dat ik pro-pessimisme ben hoor, want volgens mij is dat een contradictio in terminis, maar ik denk wel dat mensen zich te makkelijk laten shockeren. Dat ze om een of andere reden altijd weer van het beste van hun medemens uitgaan en dan helemaal van slag zijn als ze weer eens een documentaire zien over hoe kut het er in de bioindustrie aan toe gaat. Natuurlijk gaat het er in de bioindustrie kut aan toe. Daarom heet het industrie en niet ‘dagje kinderboerderij met maaltijd inbegrepen’.
Ik heb mezelf ondertussen een beetje in die ‘de mensheid zal nooit verbeteren’ hoek geschreven waardoor deze column alleen nog maar in een domper kan eindigen. Dat had Wes Anderson vast beter opgelost. Een kleurrijke climax waarbij de mensheid bij elkaar komt, elkaar eindelijk wat beter begrijpt en dan onder de gitaarklanken van sixtiesmuziek in slow-motion wegloopt. Cut to black.
Thijs Meuwese maakt filmpjes, gelooft nog in robots en denkt dat Greedo als eerste schoot. Om de drie weken schrijft hij voor Dorst een column in de VPRO Gids