Opgevoed door vrijzinnige ouders in Amsterdam heb ik alles mogen vragen, zeggen en doen met betrekking tot seks. Mijn moeder was van mijn escapades op de hoogte, mijn eerste zoen, de eerste keer aftrekken, onder het mom van: als ze het niet stiekem hoeft te doen kan ze veiliger experimenteren en uitvinden wat ze wel of juist niet wil. Want experimenteren betekent soms ook dat het te ver gaat.
Toen ik laatst bij mijn ouders aan het eten was begon ik over de in een kartonnen doos verzamelde porno-collectie van mijn vader, die ik stiekem had doorgespit toen ik elf was, waarna ik over was gegaan op het internet, waardoor ik een vreemd idee had ontwikkeld: harde performance seks is goede seks. Atletisch zijn, gevoel voor ritme, de juiste expressie, opwindende geluiden maken; het hoort er allemaal bij en dat probeerde ik uit op verschillende jongens.
Maar kort geleden, vertelde ik, kwam ik erachter dat dit eigenlijk helemaal niet bij mij past: wat ik het belangrijkste vind is dat seks lief is en het je samen brengt met iemand die bijzonder is. Daar somde ik direct achteraan: ‘En ik denk, als ik later zelf kinderen heb, dat ik dan de deur op slot doe als ik aan het vrijen ben.’
Mijn moeder liet een aardappel vallen die ze net aan het opscheppen was, mijn broertje stopte clichématig zijn vingers in de oren en schreeuwde: LALALA en mijn vader begon maar vast met eten.
Roos Pollmann (25) schrijft, heeft eigenlijk een heel klein hartje, maar stampt rond en praat het liefst over ongemakkelijke situaties. Om de drie weken schrijft ze voor Dorst een column in de VPRO Gids.