Als enige parlementslid stemde hij in 1991 tegen het opheffen van de Sovjet-Unie, en eigenlijk is Aleksandr Loekasjenko er wonderwel in geslaagd om Wit-Rusland in de oude toestand te houden sinds hij in 1994 president werd. Nog steeds zijn staatsbedrijven er zeer belangrijk. De relatie met Rusland is warm, met andere landen uitgesproken kil. Journaliste Franka Hummels droeg Loekasjenko in Bureau Buitenland voor als dictator van het jaar 2013.
Hij won de eerste vrije verkiezingen in Wit-Rusland en heeft sindsdien alle democratische kenmerken uit de samenleving verwijderd. Aleksandr Loekasjenko regeert met ijzeren hand.
grootschalige fraude
Geboren: 30 augustus 1954
Functie: president van Wit-Rusland
Aan de macht sinds: 1994
De ‘laatste dictator van Europa’ wordt Loekasjenko wel genoemd. Hij wint verkiezingen steevast met een verpletterende overmacht. De bijbehorende aantijgingen van grootschalige fraude kan hij eenvoudig negeren, want daaraan zullen binnenlandse media zich niet bezondigen.
Curriculum Vitae als dictator
Loekasjenko was ooit directeur van een collectieve sowjet-boerderij, een kolchoz, en dankt daaraan een deel van zijn populariteit bij het plattelandsvolk van Wit-Rusland. Hij trad in 1994 aan na de eerste democratische verkiezingen en heeft sindsdien de spelregels veranderd, onder meer door de kiezers in een referendum te laten instemmen met een onbeperkt aantal termijnen voor de president.
De geheime dienst speelt een belangrijke rol bij het onder de duim houden van de bevolking, waarbij mishandeling van gevangenen niet wordt geschuwd. De samenleving is nog steeds grotendeels op communistische leest geschoeid, maar recent heeft Loekasjenko een nieuw economisch systeem opgezet (‘modernizatsiya’), waarin een beetje kapitalisme toegestaan wordt. Dictatoriaal is de presentatie ervan: Loekasjenko zegt ‘ik ben degene die dat proces moet overzien’ en dat moet dan voldoende zijn om het volk te doen geloven dat het in orde komt.
(Bronnen: Wikipedia, Franka Hummels)